Sadhananda Swamigal: November 2013

Monday, November 25, 2013

Ganesan – THE INEXHAUSTIBLE ELIXIR : ‘ RIBHU GITA’

This is from a talk given by Ganesan on 22 January 2009

In 1923, intoxicated by spiritual fervour, G. RAMASWAMI PILLAI, ran away from the College without writing the final Degree examination. He came straight to Arunachala to spend quiet moments with Bhagavan Ramana. He had met the Maharshi at Skandashram in 1917 when he had completed school studies. He stayed for ten months in all peace, eventhough he had not spoken a single word with Sri Bhagavan. He went back to his native place, only to return to Sri Ramanasramam, and made it his permanent home ! The lustrous gardens of the Ashram, its cocoanut groves and the rock-path from the Ashram to Skandashram on the Hill will silently ever proclaim the greatness of Ramaswami Pillai !

He said : “ During my stay of those ten months at the Ashram, we often used to read the ‘Ribhu Gita’ . There would usually be six or seven of us, including Bhagavan, and we would each read a few verses in turn, going all the way through the book until we had finished it. Bhagavan used to tell us – and on occasions we also used to feel and experience it – that to read the ‘Ribhu Gita’ is to be in‘samadhi’ . Viswanathan, Muruganar, Chinna Swami and anyone else who was present would all squat together in a circle with Bhagavan and take it in turns to read. No other book was read so often!”

The ‘Ribhu Gita’ is the Tamil version of the sixth part of a large Sanskrit treatise : “Shiva Rahasya ” , consisting of 1924 verses. Centuries back, a great scholar-adept, Bhishu Sastri, also known as Ulaganatha Swami, translated it into Tamil verses. Lord Shiva gave upadesa to Sage Ribhu, which the Sage fully grasped and was established in the Supreme State of Self-Abidance. Sage Ribhu realizing the worth of that direct teaching, started preaching it to his earnest disciples.

The ‘Ribhu Gita’ contains that precious upadesa given to his chosen disciple, Nidaga, dealing with the Supreme Truth of the non-dual Brahman – the One without a second. Nidaga being a great intellectual was unable to grasp the direct teaching well enough to attain Self-Realisation; and, returned to his native town to practice ceremonial religion.Out of compassion for the beloved disciple, Sage Ribhu, one day disguised himself as a very old village rustic and went to Nidaga’s town. Finding the disciple engrossed in watching a Royal procession, Sage Ribhu enquired Nidaga as to what was the cause for the bustle. Not recognizing his Guru, Nidaga answered that the King was going in a procession.

“Oh ! It is the King! He goes in procession ! But where is the King ?”

“There, on the elephant,” answered Nidaga.

“You say the King is on the elephant. Yes ! I see the two,” said the rustic, “but, which is the King and which is the elephant ? “

“What !” exclaimed Nidaga. “You see the two, but do not know that the man above is the King and the animal below is the elephant ? What is the use of talking to a man like you ?”

“But,” persisted the rustic, “you said ‘above’ and ‘below’ – what do they mean ?”

“You see the King and the elephant, the one above and the other below, and yet you want to know what is ‘above’ and ‘below’ ? “ shouted Nidaga, losing all patience.

“Bend forward and I will show you !”

The old rustic did as he was told, and Nidaga got on his shoulders, saying, “Know it now. I am above as the King, and you are below as the elephant. Is that now clear to you ?”

“No, not yet,” answered the rustic. “The ‘King’, the ‘elephant’, ‘above’, ‘below’ –- are all very clear now.

But pray, tell me what do you mean by “I ” and “You ” ? ”

When Nidaga was thus suddenly confronted with the problem of defining the “You ” apart from the “I ”, Realisation of the Supreme Truth dawned on him.

Jumping down, Nidaga fell at his Master Ribhu’s feet, saying, “Who but my venerable Guru Ribhu could have thus drawn my mind from the superficialities of mundane, physical existence to the True Being of the Supreme Self ! “

*****************************************************

Bhagavan Ramana used to say that the chanting of the ‘Ribhu Gita’ was itself sufficient to induce in the mind the direct perception of the Supreme Truth.

We owe a deep sense of gratitude to an old devotee of Sri Bhagavan who was plunged in its study and who was guided by Bhagavan for making a short version for daily chanting.In fact, he made three varieties of selection. First, he selected eight verses from out of 1924 total verses; then 27 verses and finally, 122 verses. He got the stamp of approval for doing so from Bhagavan. In 1980, when he was staying at the Ashram, for the benefit of those who do not know Tamil, he translated the 122 verses-selection into English, which was published, with the title : “The Essence of Ribhu Gita”, by the Ashram.

Who is this fortunate devotee ?

Prof. N.R. Krishnamurti Aiyar , Physics Professor, had his first ‘darshan of Bhagavan Ramana when he was a schoolboy of sixteen years. The steady look that Bhagavan gave him at that tender age, he cherished all his life. But, as a result of his extensive studies in modern science, he became an atheist. He was convinced that the existence of evil and misery in the world was incompatible with the existence of a benevolent God !

So, when he came to see Sri Bhagavan in 1923, he put the following question to him : “You are now in this state [ stiti] . What will be your future stiti (meaning, state after death) ?” Bhagavan did not reply immediately, but merely looked at him steadily for a long time. Bhagavan put him a counter question :

“You say stiti [ state ] . What exactly do you mean by that ?”

Prof.N.R.K. at first thought that Bhagavan was through silence evading his question. But, when he heard his counter question, he began to think. He knew that ‘stiti’ could not apply to the body, which is either burnt or buried. But, if he said that he meant the ‘mind’ , Bhagavan would turn round and ask him to define the mind, which he could not easily do. All the while, Bhagavan was looking at him silently and steadily. The Professor could not stand that penetrating look.

He lost his sense of body-consciousness. He was not conscious of his body or the world outside. After some time, when he regained his original poise, he fully prostrated to Bhagavan and shed tears of joy ! From that moment onwards he surrendered himself completely to Sri Bhagavan. He became a “permanent slave of Bhagavan”, as he put it ! From then on, every minute of his stay with Bhagavan became very precious, extraordinarily important and fully meaningful.

During such stays at the Ashram, he noticed the importance given for the reading of the ‘Ribhu Gita’, in which Bhagavan too was fully involved. He heard Bhagavan say that the very recital itself of the ‘Ribhu Gita’ led one to spontaneous abidance in the Self. Prof.N.R.K. told V. Ganesan that Bhagavan encouraged him to study the ‘Ribhu Gita’ as hissadhana (spiritual practice).

Being a brilliant Physicist he admired the scientific precision and logical accuracy of the text. As he was an advanced spiritual adept as well, he could strike a remarkable balance between science and spirituality – not just theoretically but practically too.

As sincere aspirants, we owe a deep sense of debt and gratitude to Prof.N.R. Krishnamurti Aiyar for the great precision and spiritual insight with which he has been able to capture the essence of the original text.

* * * * * * * * * * * * * * *

We will be ‘sharing’ in the course of a few sessions, the beauty, brilliance and beatitude of the ‘Ribhu Gita’ .

Let us begin with a benedictory prayer, so devotedly voiced by Sage Ribhu :

Salutations to that Sat-Chit-Ananda, the SELF.
Salutations to that undisturbed Peace, the SELF.
Salutations to that integral Perfection, the SELF.
Salutations to that eternal Awareness, the SELF.
Salutations to that qualityless, blemish-free SELF.
Salutations to that indivisible Unity, the SELF
Salutations to that pure Sky of Consciousness, the SELF
Salutations to that Supreme Integral Existence, the SELF.

************************************************

HEART OF RIBHU GITA ...

AMANA MAHARSHI

attributed unique value to this lucid exposition of supreme Truth, the Ribhu Gita, and often referred to it in his talks with devotees and seekers. He is reported to have said that if one repeatedly read Chapter 26 [Heart] of the Ribhu Gita one could pass spontaneously into samadhi, or the natural state of Self-realisation.

HEART OF RIBHU GITA ...

1. I shall tell you now about being wholly 'That' itself. This is rare to come by, even for yogis. This is the secret of all the Vedas, of all the scriptures. This is rare to come by, indeed.

2. That which is the supreme Reality [Brahman], the Self of all, of the nature of existence-consciousness-bliss, the Self of all, the supreme Self – ever abide as That itself.

3. "All this" is of the nature of the Self, which is without beginning or end and which is insuperable. This is neither action nor inaction. Ever abide as That itself.
4. That in which there is no fear of duality, in which non-duality awakens, in which peacefulness and non-peacefulness both do not exist – ever be That itself.

5. That in which there is nothing of volition in which misapprehension does not exist, in which, likewise, there is no thinking – ever abide as That itself.

6. That in which there is nothing in Reality, in which having any conviction is a delusion, in which the entire world does not exist – ever abide as That itself.

7. That in which existence or non-existence and delusions due to misapprehensions of the mind, and even the word 'misapprehension', do not exist – ever abide as That itself.

8. That in which there is no pleasure, in which there is no imagination that I am the body, and in which all volition has been relinquished – ever abide as That itself.

9. That in which a conditional state inclusive of Reality does not exist, in which defects are not present, and in which there is no fear of the pairs of opposites – ever abide as That itself.

10. That in which the actions of speech and body and the eon itself have ended in dissolution, and in which the manifest universe is yet unborn – ever abide as That itself.

11. That in which there is no manifestation of delusion, in which there is not the least activity of illusion, in which there is nothing seen or unseen – ever abide as That itself.

12. That in which there is no wise man or wisdom, in which there are no such things as one's own side and an opposing side, and in which there are no defects or non-defects – ever abide as That itself.

13. That in which there is no differentiation, such as being Vishnu [all-pervading], in which the Creator [Brahma] does not exist, and in which there is no differentiation as Shankara [beneficent One] – ever abide as That itself.

14. That in which there is no differentiation as truth and non-truth, in which there is no such state as understanding, and in which there is no such idea as 'individual self' – ever abide as That itself.

15. That in which there is no meditation on Shankara, in which there is no supreme abode, and in which there is no state of comprehension – ever abide as That itself.

16. That in which there is no microcosm or macrocosm, in which there is no imagining of happiness, and in which the manifest world is a fallacy – ever abide as That itself.

17. That in which there is no conception of a body, in which there is no jubilance, and in which there is no 'awareness' of thought – ever abide as That itself.

18. That in which there is no intellect or empirical knowledge, in which there is no Self in the sheath of mind, and in which there is no conception of desire – ever abide as That itself.

19. That in which there is no liberation or repose, in which there is no bondage or separation, and in which there is no permanent knowledge – ever abide as That itself.

20. That in which there is no conception of time, in which there is no conditional state of sorrow, and in which there is no conception of the body – ever abide as That itself.

21. That in which there is no dispassion of the individual self, in which there is no misunderstanding of the ccriptures, and in which I, being the Self, am myself – ever abide as That itself.

22. That in which there is no self liberation, in which there is no liberation from the body, and in which there is no activity by volition – ever abide as That itself.

23. That in which there is no conception of beings, in which there is no existence of anything separate, and in which there is no differentiation as the individual self either – ever abide as That itself.

24. That in which Reality is a state of bliss, in which joy is a state of bliss, and in which the quality of bliss is eternal – ever abide as That itself.

25. That in which there is no manifestation of things, in which there is no victory or defeat, and in which there is no utterance of statements – ever abide as That itself.

26. That in which there is no branch of inquiry into the Self, in which there is no urge for listening to, reading or studying the supreme Truth and in which there is no "great bliss" – ever abide as That itself.

27. That in which there is no classification such as the same group or different groups and in which no internal difference arises – ever abide as That itself.

28. That in which there is neither the terror of hell nor the treasures of heaven and in which there is no world of Brahma – ever abide as That itself.

29. That in which there is no union with Vishnu, in which there is no Mount Kailash, in which there is no sphere of the egg of the cosmos – ever abide as That itself.

30. That in which there is no praise, in which censure exits not, and in which there is not the mistake of regarding them as on a par either – ever abide as That itself.

31. That in which there is no conditional state of the mind, in which there is no misapprehension, and in which there is no experience or suffering – ever abide as That itself.

32. That in which there is no fear of sin, nothing of the five great sins, and in which there is no defect of attachment – ever abide as That itself.

33. That in which the triad of afflictions does not exist, in which there are never the three states of the individual self, and in which the universe is known to be a delusion – ever abide as That itself.

34. That in which knowledge has not arisen, in which there is no error of conceiving of the world, and in which there is no manifestation of activity – ever abide as That itself.

35. That in which there is no domain of the mind, in which, indeed, there is the greatest happiness, and in which exists the permanent abode – ever abide as That itself.

36. That in which the cause of all is peace, in which all is happiness, and having reached wherefrom none reverts once – ever abide as That itself.

37. By knowing which all is renounced, by knowing which nothing else remains, and by knowing which there is nothing else to be known – ever abide as That itself.

38. That in which no defect has arisen, that which is the place that is changeless, and in which, indeed, the individual self is destroyed – ever abide as That itself.

39. That in which, indeed, the Self is ever satisfied, in which, indeed, there is changeless bliss, and in which, indeed, there is changeless peace – ever abide as That itself.

40. That in which, indeed, there is all comfort, in which, indeed, there is the definition of the real, and in which, indeed, there is certainty of existence – ever abide as That itself.

41. That in which I am not, and in which you are not, in which you yourself are not, indeed, yourself, and in which, indeed, there is certain peace – ever abide as That itself.

42. That in which, indeed, you are joyful, in which, indeed, happiness is attained, and in which there is no fear of sorrow – ever abide as That itself.

43. That in which there is the fullness of consciousness, in which there is an ocean of bliss, and in which, indeed, there is the direct presence of the Supreme – ever abide as That itself.

44. That in which, indeed, one himself is, indeed, That itself, and in which there is no difference between oneself and one's Self – ever abide as That itself.

45. That in which, indeed, there is supreme bliss, in which oneself is the supreme happiness, and in which, indeed, there is the understanding of differencelessness – ever abide as That itself.

46. That in which there is not even an atom, in which the is no blemish of the mind, in which there is nothing like "I do" or "I give" – ever abide as That itself.

47. That in which thought is dead, in which one's body and mind are dead, and wherein memory finally dissolves – ever abide as That itself.

48. That in which, indeed, 'I' is surely dead, in which desire meets its dissolution, and in which, indeed, supreme bliss is – ever abide as That itself.

49. That in which the trinity of gods have their dissolution, in which the bodies and such perish, and in which there are no interactions – ever abide as That itself.

50. Immersed wherein there is no fatigue, immersed wherein one does not see, and immersed wherein there is no life and such things – ever abide as That itself.

51. Immersed wherein nothing shines, wherein wakefulness does not exist, and wherein, indeed, delusion meets its death – ever abide as That itself.

52. That in which, indeed, time finds its death, in which yoga finds its dissolution, and in which the company of Truth [satsang] ceases to be – ever abide as That itself.

53. That in which, indeed, Brahman-nature exists, wherein, indeed, there is only bliss, and wherein, indeed, there is the supreme bliss – ever abide as That itself.

54. That in which the universe never exists, in which the manifest world does not exist, and in which there are no inner faculties – ever abide as That itself.

55. That in which, indeed, there is only joy, in which it itself is entirely only bliss, and in which, indeed, it itself is supreme bliss – ever abide as That itself.

56. That in which there is only the consciousness of existence, in which consciousness alone is all there is, and in which shines the fullness of bliss – ever abide as That itself.

57. That in which there is the direct presence of the supreme Reality, in which one is oneself the Supreme, and in which serenity is the supreme goal – ever abide as That itself.

58. That in which lies the direct meaning of the undivided, in which exists the very goal, and in which destruction and such exist not – ever abide as That itself.

59. That in which, evidently, there is only oneself, in which, evidently, only oneself prevails, and in which exists, evidently, the great Self – ever abide as That itself.

60. Wherein the supreme Truth evidently is, wherein is, evidently, the great, and wherein true knowledge evidently exists – ever abide as That itself.

61. Wherein the transcendence of qualities evidently is, wherein blemishlessness evidently is, and wherein eternal purity evidently is – ever abide as That itself.

62. Wherein the great Self itself is present, wherein the joys of joys is present, and wherein, indeed, wisdom and true knowledge are present – ever abide as That itself.

63. That in which, indeed, oneself is the Light, in which oneself, indeed, is the non-dual, and in which, indeed, there is supreme bliss – ever abide as That itself.

64. Thus the conviction of becoming That itself has been proclaimed. Be thus always – ever, ever. I am Reality, existence-consciousness-bliss. I am undivided and ever joyful.

65. I am Reality alone, which is true knowledge. I am the supreme peace. I am consciousness. I am devoid of thought. I am not 'I'. I abide as He Himself.

66. I am That. I am consciousness. I am He. I am spotless. I am the highest. I am the highest. I am the Supreme. Thus, casting aside everything, be happy.

67. All this is the remnant of thoughts, the muddying of purity. Thus, renouncing all and forgetting everything, like mere dead wood.

68. Leaving aside the body like a corpse, being ever like a piece of wood or iron, and renouncing even remembrance, firmly abide only in Reality as the goal.

69. Whoever hears this explanation even once, even though he be connected with great sins, shall, casting off all, reach the Supreme.

70. Though, in parts, they deal with meditation [upasana] on You, do not the Vedas proclaim You as the unattached, as especially connected to the vessel of the Heart of all, existing as the Self, and of the nature of the undivided ?

https://www.inner-quest.org/Ribhu.htm

Saturday, November 23, 2013

ஸ்ரீ வித்யா

ஸ்ரீ வித்யா

Thank to My Friend Mr.Suman - Srilanka ( Sithhavidya@gmail.com ) allowed Publish

ஸ்ரீ ஜோதியில் எமது வாசகர்கள் அனைவரும் பயன் பெறும் முறை
எளிய ஸ்ரீ வித்யா சாதனை வழிகாட்டி pdf docement

கீழ்வரும் இணைப்புகளை முதலில் பார்வையிடவும்;

1. ஸ்ரீ வித்யா பற்றிய முழுமையான விளக்கம் : Page1

2. ஸ்ரீ ஜோதியில் இணைவதற்கான அறிவுறுத்தல்கள் : Doc formet

3. ஸ்ரீ ஜோதி இணைப்பு படிவம்: Doc formet

இது செயற்படும் முறை: எளிய ஸ்ரீ வித்யா சாதனை வழிகாட்டி pdf docement

முதலில் நீங்கள் உங்கள் பூஜை அறை அல்லது வசதியான இடத்தில் கீழே அறிவுறுத்தப்பட்ட படி ஒரு ஸ்ரீ சக்கரமும், எண்ணை விளக்கும் ஸ்தாபித்துக்கொள்ள வேண்டும். பின்னர் குறித்த நேரத்தில் இங்கு தரப்பட்ட எளிய யோகப்பயிற்சியினை சில வட்டங்கள் செய்து அமைதியான நிலையில் இருந்து கொண்டு உங்கள் பிரார்த்தனையினை செய்து வர வேண்டும்.

மறுமுனையில் எமது குருமண்டலத்தில் உள்ள குருமார்களால் வாராந்திரம் (ஒவ்வொரு ஞாயிறும்) நீங்கள் தியானிக்கும் போது ஸ்ரீ சக்கரத்தில் செலுத்தும் ஆன்ம சக்தியிற்கு ஸ்ரீ வித்யா மந்திரங்களால் சக்தி ஏற்றப்படும்.

இந்த செயல்முறையினை நீங்கள் விட்டிற்கு மின்சாரம் பெறும் முறையுடன் ஒப்பிட்டு மேலும் விளங்கி கொள்ளலாம். அதாவது பெரும் அணைக்கட்டில்/உலையில் உற்பத்தி செய்யப்படும் பல்லாயிரம் கிலோ வோட் மின்சாரம், குறித்த வாரியத்தின் மூலம் நீங்கள் உங்களுக்கு வேண்டும் என விண்ணப்பிக்கும்போது அந்த விண்ணப்பம் ஏற்று தகுந்த இணைப்பினை கொடுத்து உங்களுக்கான மின்சாரத்தினை பெறுவது போன்றது. மின்சாரம் இணைப்பு கொடுத்தாலும் அதனை பாவித்து பலன் பெறுவதற்கான ஸ்விட்ச் உங்கள் கையில் இருப்பது போல இதில் பரிபூரண பலன் பெற உங்களது சிறு முயற்சியும் அவசியம்!

இதை நீங்கள் சரியாக செய்துவர உங்கள் வாழ்வில் ஸ்ரீ தத்தும் எனும் போகமும் மோக்ஷமும் பெறும் பாதையில் முன்னேற ஆரம்பிப்பிர்கள்.

இந்த ஸ்ரீ ஜோதியில் கலந்து கொள்ள நீங்கள் செய்ய வேண்டிய முன் ஆயுத்தங்கள் கீழே பகுதி ௦1 இல் தரப்பட்டுள்ளது.

பகுதி ௦1

1. ஸ்ரீ சக்கரம் படம் ஒன்று (வர்ண படம் சென்னையில் ஆத்மா ஞான யோக சபாவில் கிடைக்கும், தொடர்பு கொண்டால் தபாலில் அனுப்பி வைப்பார்கள். முடியாதவர்கள் இந்த இணைப்பில் உள்ள படத்தினை போட்டோ பிரிண்டு போட்டு லேமினேட் செய்து பிரேம் செய்து கொள்ளவும்.

2. எண்ணை விளக்கு : நெய் விளக்கு உத்தமம், அல்லாவிடில் தேங்காய் எண்ணை விளக்கு வைத்துக் கொள்ளலாம்.

3. இடம்: பூஜை அறை அல்லது வசதியான சுத்தமான இடத்தில் ஒரு சிறிய மேசையில் கிழ்வரும் அமைப்பில் இருக்குமாறு வைத்துக்கொள்ள வேண்டும்.

4. இந்த இணைப்பில் உள்ள படிவத்தினை உங்கள் கைகளால் நிரப்பி எமக்கு தபாலில் அனுப்பி வைக்கவும்.

பகுதி - ௦2

இந்த பகுதியில் மேலே கூறிய ஒவ்வொன்றினதும் அவசியமும் முக்கியத்துவமும் விளங்கப்படுத்தப்பட்டுள்ளது.

ஸ்ரீ சக்கரம்	இதுவே அனைவரையும் இணைக்கும் சிம் காட் (Sim card), ஸ்ரீ சக்கரத்திலுள்ள கேத்திர கணித அமைப்புகள் பிரபஞ்ச சக்திகளை சரியான விகிதத்தில் ஆகர்ஷித்து குவிக்கும் செயலை செய்விக்கும். அத்துடன் குரு மண்டலத்தில் இருந்து அனுப்பும் சக்தியினை சேர்த்து நீங்கள் பிரார்த்திக்கும் வேளையில் உங்களிற்கு தரும்.
விளக்கு	இது அக்னி, பிரபஞ்சத்தில் எந்த சக்தியினையும் இணைப்பது அக்னி, இதனாலேயே அனைத்து விடயங்களிலும் அக்நியிற்கு முதலிடம் கொடுக்கப்படுகிறது. தற்கால நடைமுறையில் கூறுவதானால் செல்போனிற்கு பற்றரி மாதிரி!
இடம்	குறித்த ஒரு இடம் இந்த சக்தி பரிமாற்றத்திற்கு ஒதுக்குவதால் அந்த இடத்தில் சக்தி தேங்கி உங்கள் பிரார்த்தனை, மனவிருப்பங்கள் நிறைவேறும்.
படிவம்	இதுவே மூல சக்தியுடன் உங்களை இணைக்கும் இணைப்பு, இந்த படிவத்தினை உங்கள் கைகளால் நிரப்பி அனுப்பி வைக்க வேண்டும். உங்கள் வீட்டில் ஐந்து பேர் இதனால் பலன் பெற வேண்டுமெனில் அவர்கள் ஐந்து பெரும் தனித்தனி படிவம் நிரப்பி அனுப்ப வேண்டும். இந்த படிவங்கள் நவாவரண பூஜை நடக்கும் மகா மேருவிற்கு கீழே வைக்கப்படுவதால் அந்த நபர்களுக்கு ஸ்ரீ யந்திரத்தின் சக்தி எப்போதும் செலுத்தப்பட்டுக்கொண்டு இருக்கும்.

பகுதி ௦3

தியான முறை

நீங்கள் அனுப்பிய படிவம் எம்மை அடைந்தவுடன் அதன் முலம் உங்களது ஆத்மா சக்தியிற்கு சித்தர்களின் சில இரகசிய முறைகள் முலம் குரு மந்திரமான “ஓம்” கார தீட்சையும், தேவியின் மூல மந்திரமான “ஹ்ரீம்” கார மந்திரமும் உங்கள் சூஷ்ம உடலில் பதிவிக்கப்படும். இதன் பிறகு நீங்கள் உங்கள் வீட்டில் ஸ்தாபித்த ஸ்ரீ சக்கரத்தின் முன்னாள் அமர்ந்து தியானிக்க தொடங்கும் போது மூல சக்தியுடன் தொடர்பினை பெறுவீர்கள்!

தினசரி குறித்த நேரத்தில் குரு மந்திரமான “ஓம்” தேவியின் மந்திரமான “ஹ்ரீம்” இரண்டையும் கீழே கூறப்பட்ட முறைப்படி அப்பியாசித்து தரப்பட்ட பிரார்த்தனையினை செய்யவும்.

1. முதலில் விளக்கை ஏற்றி சற்று நேரம் ஆழமாக மூச்சினை எடுத்து மனதினை அமைதிப்படுத்தவும். பின்னர் உள்முச்சு எடுக்கும் போது “ஓம்” எனும் மந்திரத்தினை ஓம் ம் ம் என்று “ம்” சப்தம் முன்று தடவை வரும் அளவிற்கு உச்சரிக்கவும். வெளிமுச்சுடன் “ஹ்ரீம்” என்ற மந்திரத்தினை உச்சரிக்கவும். இப்படி இயலுமான அளவு மூன்று தொடக்கம் ஐந்து நிமிடம் செய்யவும். இதன் போது உங்கள் உடல், மனம் என்பன சக்தியினை செலுத்துவதற்கும் பெறுவதற்கும் உரிய வகையில் அமைதியடையும்.

2. உங்கள் தாய், தந்தை, குருவினை, குலதெய்வம், கிராம தெய்ய்வத்தினை வணங்கவும். பின்னர் மூலாதாரத்தில் இருக்கும் கணபதியினை மனதில் வணங்கவும்.

3. இரண்டாவது அமைதியாக கண்ணை திறந்து எரியும் விளக்கின் ஜோதி யினை சில வினாடிகள் பார்த்துவிட்டு அத்தகைய ஜோதி உங்களது மூலாதாரத்தில் இருந்து நெற்றிக்கண் வரை பயணித்து வெளிவந்து உங்கள் முன்னாள் இருக்கும் ஸ்ரீ சக்கரத்தின் மத்தியில் இருக்கும் “புள்ளி” “பிந்து” வில் வந்து இணைவதாக பாவிக்கவும். இந்த பாவனையின் நடுவில் மனதில், அல்லது வாயினை அசைத்த வண்ணம் “ஓம் ஹ்ரீம் ஓம்” என்ற மந்திரத்தினை ஜெபித்த வண்ணம் இருக்க வேண்டும்.

4. பின்னர் சில வினாடிகள் ஸ்ரீ சக்கரத்த்தின் பிந்துவினை கண்களால் உற்றுப்பார்த்து “ஓம் ஹ்ரீம் ஓம்’ மந்திரத்தினை உச்சரித்தவண்ணம் பிந்துவிலிருந்து ஜோதி வந்து உங்கள் உடலில் சேர்வதாக பாவிக்கவும். இந்த ஜோதி நீங்கள் முதலில் செலுத்திய ஜோதியிலும் பார்க்க பல மடங்கு சக்தி வாய்ந்தது. ஏனெனில் முதலில் செலுத்திய ஜோதியில் உங்கள் ஆத்ம சக்தி மாத்திரம் இருந்தது, இப்போது நீங்கள் பெறும் ஜோதியில் இந்த வட்டத்தில் இணைந்திருக்கும் அனைத்து ஆன்மாக்களது சக்தியும், குருமண்டல சக்தியும் சேர்ந்து வரும். இதனை பெற்றவுடன் உங்களால் உங்கள் இன்ப வாழ்க்கைக்கு தேவையான வற்றை பெறும் சக்தி பெற்றவர்கள் ஆவீர்கள்.

5. பின்னர் இந்த பிரார்த்தனையினை மனதில் மூன்று முறை உச்சரித்து அமைதியாக தியானிக்கவும்.

a அருளோடு செல்வம் ஞானம் ஆற்றலும் அன்பும் பண்பும் பொருள் நலம் பொறுமை ஈகை பொருந்திட செய்வாயம்மா;

ஆயுள் ஆரோக்கியம் வீரம் அசைந்திடா பக்தி அன்பு தேயுறா செல்வம் கீர்த்தி தேவியே அருள்வாயம்மா!

ஒழிந்தன துன்பமெல்லாம் ஓடின பகைமையெல்லாம்

கழிந்தன வினைகள் எல்லாம் காய்ந்தன பாப்பம் எல்லாம்

இன்பமும் சுகமும் பெறும் இருந்திடும் பாக்கியங்கள்

நன்மையையும் செல்வம் கீர்த்தி நல்கிடும் அருளும் ஞானம் நாடிய பொருள் கைகூடும் நலிவெல்லாம் அகன்று ஓடும்

தேடிய தவத்தின் சித்தி தெரிந்திடும் வாழ்க்கை மீதில்!

ஓம் சாந்தி சாந்தி சாந்தி!

இதன் பின்னர் ஸ்ரீ சக்கரத்தினை பார்த்த வண்ணம் உங்களால் இயன்ற அளவு “ஓம் ஹ்ரீம் ஓம்" மந்திரம் ஜெபம் செய்யவும்.

See more in https://yogicpsychology-research.blogspot.com

மும்மூர்த்திகளும் முக்திக்கு சாதனம்

சீகண்ட யோகம்

ஒருவன் சிவனடியார்களைத் துதித்து, அவர்களுக்கு வேண்டிய அனைத்து உபசாரங்களையும் செய்து வந்தால், மறு பிறவியில், சீகண்ட யோகத்தில் பிறந்து, ருத்ராக்ஷம் தரித்து, திருநீறு பூசி, அனவரதமும் சிவத் தியானத்தைச் செய்து, சைவ சித்தாந்தப்படி விரதங்களை அனுஷ்டித்து, சாதுக்களை உபசரித்து, சிவனையே முழுமுதல் கடவுளாகக் கொண்டு, மக்களால் மகாத்மா என்று துதிக்கப்பட்டு, மறு ஜன்மம் இல்லாத சிவபதம் அடைவான்.

ஸ்ரீநாத யோகம்

ஒருவன் நாராயணனையே முழு முதல் கடவுளாகக் கொண்டு, வைணவ அடியார்களை நன்கு உபசரித்து, அவர்களுக்குத் தேவையான சேவைகளைச் செய்து வந்தால் மறு பிறவியில் ஸ்ரீ நாத யோகத்தில் பிறந்து, நாராயணின் திருச் சின்னங்களைத் தரித்து, நாராயணன் ஒருவனையே தியானித்து, நல்ல குடும்பம், மனைவி, மக்கள், செல்வம் பெற்று அனைவராலும் கொண்டாடப் பட்டு, மறு ஜன்மம் இல்லாத பரமபதம் அடைவான்.

விருஞ்சி யோகம்

ஒருவன் வேதம் கற்ற பிராமணர்களைப் போஷித்து, வைதீக காரியங்களுக்கு உறுதுணையாக இருந்தால், மறு பிறவியில் விருஞ்சி யோகத்தில் பிறந்து, பிரம்ம ஞானமும், அறிவும் பெற்று, நல்ல குடும்பம், மனைவி, குழந்தைகளைப் பெற்று, சிறந்த சீடர்களைப் பெற்று, ச்ரேஷ்டன் என்று பெயர் பெற்று, பிரம்ம தேஜசுடன் ஜொலித்து, மறு ஜன்மம் இல்லாத பிரம்ம லோகம் அடைவான்.

இந்த மூன்று யோகங்களும், மூன்று மூர்த்திகளைப் பரப் பிரம்மமாக வழிபடுவதால், அவ்வாறு வழிபட்டவர் பிறவாமை என்னும் முக்தி நிலையை அடைவர் என்று காட்டுகின்றன. இதைச் சொன்னவர் நான்முகப் பிரமனே.மேலும் முக்திக்கு சாதனமாக ஒருவன் செய்ய வேண்டியதையும் இந்த யோகங்கள் காட்டுகின்றன.

thank:https://www.tamilhindu.com/

Ribhu gita [ ரிபு கீதை ]

ரிபு கீதை

Ribhu gita

you can get this book from : https://bookstore.sriramanamaharshi.org/

ரிபு கீதை: வட மொழி சிவா இரகசியத்திலுள்ள ஆறாவது அம்சத்தின் நான்காவது அத்தியாயம் முதல் நாற்பத்தி ஏழாவது அத்தியாயம் வரையிலான சுலோகங்களின் விரிந்த மொழிபெயர்ப்பே தமிழ் ரிபு கீதை.

காணும் அனைத்துமே பிரும்மம்; நாமனைத்தும் அதன் ஸ்வரூபமே பேத புத்திலுள்ளமோகத்தை விலக்கு என்று பிரும்ம புத்திரரான ரிபு அவரது சீடர் நிதாகருக்குஅருளியது ரிபு கீதை.

மகாபாரதத்துக்கு இதயத்தானமாக பகவத்கீதைஇருப்பதுபோல இந்த சிவரகசியத்தின் இதயத்தானமாக ரிபு கீதை விளங்குகின்றது. சிவரகசியத்தில் ரிபு கீதை முன்னர் பரமசிவனால் ரிபு முனிவருக்கும் பின்னர் ரிபு முனிவரால் திருக்கேதாரத்தில் நிதாகர் முதலியோருக்கும் உபதேசிக்கப்பட்டது எனக்கூறப்படுகின்றது. சிவரகசியத்தில் ரிபு கீதை 50 அத்தியாயங்களில் 2493 சுலோகங்களில் சொல்லப்படுள்ளது. இதை திருவிடைமருதூர் பிக்ஷு சாஸ்திரி தமிழில் 44 அத்தியாயங்களில் 1924 பாடல்களில் பாடியுள்ளார்.

இருபதாம் நூற்றாண்டில் நம்மிடையே வாழ்ந்த ஜீவன் முத்தரான திருவண்ணாமலை இரமண மகரிஷிஅவர்கள் இரிபுகீதையை பாராயணம் பண்ணுமாறு பலருக்குச் சொன்னதோடு தாமே சில பாடல்களைத் தேர்ந்தெடுத்துக் கொடுத்து அவற்றை பாராயணம் பண்ண ஊக்குவித்திருக்கின்றார். சம்பூர்ணம்மாள் என்ற அம்மையார் தனக்குப் பாடல்களின் பொருள் விளங்கவில்லை என்று சொல்ல, ரமணர் 'பொருள் புரியாவிட்டாலும் பாராயணம் செய்வதால் மிகுந்த பலன் உண்டு' என்று சொல்லி ஊக்குவித்தார். இன்று ரிபு கீதை இரமணாசிரம்த்தின் வெளியீடாக பல பதிப்புகள் வெளிவந்துள்ளது.

அருணாச்சல சுவாமிகளின் உத்தரவுப்படி திருவிடைமருதூர் ஸ்ரீ பிட்சு சாஸ்திரிகள் இந்நூலை தமிழில் மொழிபெயர்த்தார். பதிப்பு: ஸ்ரீ ரமணாஸ்ரமம், திருவண்ணாமலை.

அகம் ப்ரும்மாஸ்மி என்பதே மனதின் வ்ருத்தி என்று சொல்கிறார் ரமணர் காவ்ய கண்டரின் ஒரு கேள்விக்கு. அதே போல சிவ ரஹஸ்யத்தில் ஒரு பகுதியான ரிபு கீதை அகம் ப்ரும்மாஸ்மி என்ற ஒரு மந்திரத்தை விட உயர்வானது எதுவுமில்லை என்கிறது.

ஜீவனது பேத நாட்டமாகும் சுக துக்கானுபவங்கள் ஒழிய வேண்டுமானால் மும்மூன்றாக உள்ளவைகளும் நாமரூப நாட்டமும் அழியவேண்டும். இந்த நிலை அகண்டாகார விருத்தி (துண்டாடப்படாத செயல்)தத்வத்தினால் தான் அமைய வேண்டும். இந்த அகண்டாகாரவ்ருத்தியே தான் இங்கு ஸாதகனுடைய பூஜையில் அம்ருதமாக ப்ரதம பாகத்தை வகிக்கிறது.

தேகமுதனா னென்னறு வித விர்த்தி - திகழ் நானென்னல் சாக்ஷிவ்ருத்தி
ஏகபரநானென்னல் அகண்ட விர்த்தியாம் மூன்று விருத்திகளிரண்டைத்தள்ளி
ஆகுமகண்டாகார விருத்தி தன்னை அனவரதமாய் ஆதாரவாயப்யஸித்து
சோகமுறும் சித்தவிகற்பங்கள்தீர்த்து சொன்னவகண் டேகரஸ சொரூபமாய் - ரிபு கீதை.
இந்த அம்ருதத்தின் வடிவம் ஞானகாண்டத்தில் இவ்வாறு கூறப்படுகிறது, - நான் ஜீவன் என்ற மயக்க அறிவு நீங்கி நான் ஸத்-சித்-ஆனந்தமான பரசித் உன்ற உண்மையறிவும், இதுஉலகம் என்னும் மயக்க அறிவு நீங்கி இதுவே சத் -சித்-ஆனந்தமான சிவம் என்ற உண்மை அறிவுமே.

நிர்குண பூஜை யென்பதென்ன?

நிர்குண பூஜையைப்பற்றி ரிபுகீதை முதலிய நூல்களில் விரிவாகக் கூறப்பட்டிருந்தாலும் சர்வ யக்ஞ, தான, தப, வ்ரத, ஜப, யோக பூஜைகளும் அஹம் ப்ரஹ்மம் என்னும் தியானமே யாகலான் சர்வ பிரகாரத்தாலும் "அஹம் ப்ரஹ்ம" பாவனையை எப்போதும் விடாதிருக்க வேண்டு மென்பதே நிர்குண பூஜையின் தாற்பரியம்.

நிர்குண பூஜையைப்பற்றி ரிபுகீதை முதலிய நூல்களில் விரிவாகக் கூறப்பட்டிருந்தாலும் எல்லா யக்ஞ, தான, தப, வ்ரத, ஜப, யோக பூஜைகளும் " அஹம் ப்ரஹ்மம்" என்னும் தியானமே ஆதலால், எல்லா வழியாலும் "அஹம் ப்ரஹ்ம" பாவனையை எப்போதும் விடாதிருக்க வேண்டும் என்பதே நிர்குண பூஜையின் தாத்பரியம்.

சுயமதுவாம் தத்வமசி என்னும் வாக்கியம்
சொல்லும் உபதேச மகா வாக்யமாகும்
இயலும் அகம்பிரம்மாஸ்மி என்னும் வாக்யம்
இலகு அநுபூதி மகா வாக்யமாகும்
மயன் மருவாப் பிரஞ்ஞானம் பிரம் வாக்யம்
மனனத்தின் அப்பியாச வாக்யமாகும்
அய்மான்மாப் பிரமமென அறையும் வாக்யம்
அதற்கெல்லாம் சம்மதமாம் வாக்கியந்தானே - ரிபு கீதை

திடஞானி தரிசனமே தீர்த்த மாடல்
திடஞானி தரிசனமே தேவபூஜை
திடஞானி தரிசனமே செப தபங்கள்
திடஞானி தரிசனமே செய்யும் அறங்கள்.
-ரிபு கீதை

பலவிதமாம் பூதம் பொய் புவனம் பொய்யே
யுரைதருபா வாபாவ மியாவும் பொய்யே
யுற்பத்தி திதிநாச மனைத்தும் பொய்யே
விரிவுபெறு போகம்பொய் பந்தம் பொய்யே
விடயமுத லியாவும் பொய் விதியும் பொய்யே
சுருதியோடு நூலும்பொய் சொல்லும் பொய்யே
சுககனமாம் பரபிரம மொன்றே மெய்யாம்
.........
தகுகுரவன் சீடன்பொய் குணதோடம் பொய்
.......
பரவியிடு முலகும் பொய் யுயிர்களும் பொய்
பந்தமொடு மோட்சசுக துக்கம் பொய்யே
....
சுத்தமதா மனதும் பொய் வாக்கும் பொய்யே
...
எனக்கயலாய்த் தூலமுதற் றேகமில்லை
எனக்கயலாய் நனவுமுதலவத்தை இல்லை
எனக்கயலாய் விசுவன்முத லாருமில்லை
...
எனக்கயலா யாந்தரமாஞ் சகத்துமில்லை
எனக்கயலா எவையுமில்லை பிரம மேநா
னென்று உரமா இருந்திடுவோன் சீவன் முக்தன்

எனக்கயலாய் தீர்த்தமில்லை தானமில்லை
எனக்கயலாய் தலங்கலில்லை தெய்வமில்லை
எனக்கயலாய் தெய்வத்தின் சேவையில்லை
எனக்கயலாய் தருமமில்லை பாவமில்லை
எனக்க்யலாய் ஞானமில்லை மோட்சமில்லை
எனக்கயலாய் வேதமில்லை நூலுமில்லை
எனக்கயலாய் விதியுமில்லை நிதேதமில்லை
எனக்கயலாய் பூதமில்லை புவனமில்லை
எனக்கயலா ஒருமையில்லை இருமை இல்லை
எனக்கயலா உயர்வுமில்லை தாழ்வுமில்லை
எனக்கயலா புகழ்வுமில்லை இகழ்வுமில்லை
.......
யான்பிரம மென்ருனர்வோன் சீவன் முக்தன்

-----ரிபு கீதையிலிருந்து

கறையற்ற பரப்பிரமம் ஒன்றே உண்மை

காண்பதுவுங் கேட்பதுவும் எவையு மில்லை

நிறைவுற்ற பரப்பிரமம் ஒன்றே உண்மை

நினைப்பதுவும் நினையாதும் எவையு மில்லை

மறைவற்ற பரப்பிரமம் ஒன்றே உண்மை

மற்றவெலாம் ஒருகாலும் இலவே இல்லை

குறைவற்ற அப்பிரமம் நானே என்று

கோதறவே எப்போதும் தியானஞ் செய்வாய்

… ரிபுகீதை, 18-13

Thank to :

https://joomla1526.knowingourroots.com/index.php?option=com_content&view=article&id=1545:2012-03-14-15-51-15&catid=265

https://anmikam4dumbme.blogspot.com/2009/04/blog-post_09.html

https://www.ammandharsanam.com/magazine/March2009unicode/27page.html

https://tamizpaattu.forumer.com/3-t1269358.html

https://anmikam4dumbme.blogspot.com/2010/03/24.html