Swami Ayyappan: The Reality and the Asianet
Myth
You can see Aiyanar and Aiyappan in Tamil Nadu : Change and Continuity in South Indian Hinduism : https://sadhanandaswamigal.blogspot.com/2017/02/aiyanar-and-aiyappan-in-tamil-nadu.html
The popular Malayalam serial Swami Ayyappan
on Asianet TV is a children’s version of the Sabarimala myth. It reiterates
that Sabarimala is abode of the divinity of prince Manikantan, and that it was
founded by a king of Pandalam. The real story of Sabarimala temple and the
reasons for the fabrication of the myth of Ayyappan illuminate some dark pages
in history. The Sabarimala temple is consideably older than mere 800 years as
suggested by the serial makers. While some claim that it was one of the
sixty-four temples established by Parasuraman, some others claim that it was a
Shiva temple of great antiquity. Buddhists claim that it was a Buddhist temple,
and orthodox Christians living in the area claim that Sabarimala was named
after one of their bishops.
Sabarimala (0929N 7706E) falls in
Pathanamthitta district of Kerala. It is the destination of world's second
largest annual pilgrimage, after Mecca. This annual Hindu pilgrimage takes
place between mid-November (Malayalam month of Vrschikam) to mid-January. The
temple is open for worship from 15 November to 26 December (for mandalapuja),
on 15 January (for makaravilakku), on 14 April ( for Vishu), and on the first
five days of each Malayalam month. Although guesstimates put the number of
annual pilgrims to Sabarimala between 5 - 50 million, a head count by the
‘India Eco-Development Project’ puts the number at about 4 million during peak
Mandalapuja-Makaravilakku season since 1998-99. It stated that 3,943,776
pilgrims (including 96,017 women [pre-10 and post-50 age groups] and 488,718
children) visited the shrine between Nov 15 and Jan 20, 2000-2001. Of these,
2,753,767 came during the Mandala season (Nov 15 to Dec 26). For details, see
The Hindu, (Kochi edn.) Dec. 4. 2001)
Pilgrims undertake a 41-day ritual fasting
which include wearing black shirt, mundu, necklace of beads, practicing utmost
cleanliness, not uttering any curses, etc. besides abstention from sex and
non-vegetarian and rajasic food. Carrying irumudi on thier heads, the pilgrims
trekup a narrow and steep four-kilometer forest trail to reach the temple
situated at a height of 1260 meters in Western Ghats. Pilgrims prefer the long
and arduous 61 km Erumeli route through forest and hill track to the shorter—13
km Vandiperiyar route on the Kotayam-Kumili road, and the 8 km Chalakayam route
near Pampa. Officially, tourists, foreigners, and women of the menstruating age
are not entry to the main temple.
Pilgrims address each other as ayyappan or
swami and chant Swamiye Saranamayyappa. He is supposed to see in all living and
non-living the manifestation of the Supreme Being: they call donkeys (kazhutha)
that carries the goods up the mountains as kazhuthaswamy, human excreta as
bhuswami. By doing so, theytry to recognize that all manifest realities are
nothing but the manifestations of the same transcendental reality. Recognising
the the divine in others and realizing the ultimate advaitic knowledge tatvam
asi—that the paramatma (universal soul), not different from the jeevatma (one’s
life soul) is the essence of Hindu pilgrimages.
Sabarimala in history
Ayyappan's lived in the 12th century AD.
According to the website of the Pandalam royal family, Pandalam kingdom was
established in 903 AD (79 ME) by the descendents of the Pandya kings of
Madurai. The Chera–Chola war (985-1085) weakened Kerala’s Chera dynasty and
strengthened Pandyan incursion into Punjar and Pandalam. By 1194 (370 ME) they
ruled over 1000 sq. miles Airur Swarupam[1], which included Sabarimala, with
the help of the friendly[2] Ay kings of Venad.
After the death of Maravaramban Kulasekara
Pandyan of Madurai in 1308, his sons Viran and Sundaran fought for the throne
and Viran sought the assistance of Khilji sultanate of Delhi. In 1311, Malik
Kafur, the general of Alauddin Khilji (r.1296–1316) sacked and occupied Madurai
until 1371 when it was annexed by Vijayanagar which appointed its nayaks
(governors) to rule Madurai. Having lost to Malik Kafur, fleeing Pandyans
joined the Pandyan settlements at Punjar and Pandalam. King Rajasekhara (c 1200
AD) of Pandalam, Manikantan’s adopted father, was of Pandyan descend.
There is no clear evidence about the
befinning of Sabarimala pilgrimage. Three centuries after the founding of the
temple, a later pandalam king, along with the descendants of the Vavar family,
rediscovered the path, re-established the pilgrimage and renovated the temple .
Erumely, where they rested, is the sopt of Erumely Pettathullal. Even now, new
pilgrims thrust arrows at Saramkuthy where they laid down arms.
Pandalam was added to Travancore in 1821.
Following Col. John Munroe’s directive, Travancore Dewaswam Board began to
administer Sabarimala temple along with other temples. ‘Memoirs of Travancore’
by William Henry Horsley (1839) speaks of Chowrymully: “Among the other pagodas
of celebrity that of Ayapen at Chowrymully attracts particular attention, vast
numbers (and many even from the eastern coast) flocking to it at the period of
festival in January, to present their vows and offerings, notwithstanding that
it is situated in the wildest country possible.”
The temple was remodeled in 1905 and an
idol was installed in 1910. Some religious miscreants burned down the temple in
sometime in 1950 and the incident was known only after a month. The fire
destroyed the temple and the Stone Idol of Ayyappan. The Govt. of Kerala and
the Devaswam board renovated the temple in 1951 and a new Panchaloha idol was
installed in May by thantri Kantaru Sankararu of Thazhaom, Chengannur. After
the conflagration in 1971, the temple underwent a major revamp.
Historical and Mythical Ayyappan
Ayyappan does not figure in any classical
Hindu scripture or mythology. But, devotees believe that he is Hariharaputhra,
son of Vishnu (Hari) who assumed feminine form as Mohini and Shiva (Hara). The
baby born of their union was adopted by the childless king Rajasekhara. The boy
was also called Manikantan (jewel-necked) as he had a jewel on his neck. He
survived several attempts on his life and lived in the palace for 18 years.
Meanwhile, the queen gave birth to a boy. The machinations of the minister and
the queen led to sending Manikantan to bring fresh milk of a tigress to cure
the queen’s feigned illness. When he came back next morning with a herd of
tigresses, the frightened queen confessed her evil intent. Despite the request
of the king and the court, Manikantan appointed the young prince to succeed
Rajasekhara as king. He shot an arrow and requested the king had to build a
temple for him where the arrow was to alight. The king built a sanctuary for
the divinity of Manikantan at Sabarimala where the arrow alighted. His devotees
believe that it was the place where Manikantan meditated after killing the
demon Mahishi when he was in the forest looking for tigress-milk.
The historical Ayyappan was a Vellala[4]
youth called Ayyan Ayyappan. He was the army chief of Pandalam and was the
nephew of the Vellal Chieftain of Erumeli, a Perisseri Pillai[5]. He defeated
of Udayanan's effort to demolish the Sastha temple at Sabarimala and the
Pandalam king renovated the Sastha temple with the help of Ayyan, Vavar (a
Muslim youth from Kanjirappally), and Kadutha (a Nair youth from Muzhukeer,
Chenganoor). Following Ayyapan's death in a clash, Perissery Pillai constructed
a Sastha temple at Erumeli, opposite Vavar mosque. Locals venerated Ayyappan as
the incarnation of Lord Sastha and started worshipping him, and in the course
of time, Ayyappan and Sastha became synonymous.
The making of Sabarimala
Different Indian faiths merge in Sabarimala
and it is a pilgrimage to an unusual deity. Sabarimala is the only ancient
temple dedicated to Hariharaputra, the Son Vishnu and Shiva. Hariharaputra myth
must have originated in the effort to reconcile the rival Shaivite and
Vaishnavite faiths. The temple witnessed a gradual transformmation of the deity
from the Dravidian deity Shiva to Buddha to Ayyappan.[6] This could be the
reasonw hcy the customs of Saivites, Shaktists, Vaishnavites, Buddhists and
Jains are part of the pilgrim rites. Pilgrims’ rudraksha chain comes from
Saivites, the fasting, penance and continence from Vaishnavites, ahimsa from
Jains, the repeated chant from Buddhists, and the offering of tobacco to
Kadutha from Shaktists.
Buddhist claim to Sabarimala
Sabarimala was once a Buddhist temple
complex. Another name of Ayyappan is Sastha which means Buddha. Prior to that
it was a Dravidian Shaivite centre. Its Makarajyoti gave it the name Potalaka.
Some claim that Potala, the Dalai Lama's palace in Lhasa is named after
Sabarimala. Buddshist sources like Avatamsakasutra, Lokesh Chandra’s Hymn to
the Thousand-Armed Avalokitesvara,[7] and the writings of Hiuen Tsang (Zuen
Xang)[8] mention that Bodhisattva Avalokitesvara Padmapani (Bodhisattva of
Compassion) was worshipped at Sabarimala.
There is ample circumstantial evidence to
Kerala's Buddhist past. Kodungallur (Muziris) was a Buddhist centre. It was
Bodhidharma (420-479 AD) from Kodungallur who started the Zen (dhyana in
Sanskrit, Ch'an in Chinese) Buddhism. He reached China, taught Kerala’s martial
art of kalaripayattu to the unarmed monks in China’s Shao-Lin temple, and
introduced tea in China. Kodungallur devi temple was originally a Buddhist
nunnery and was associated with Kannaki, the heroine of Ilango Adigal’s
Silappathikaram. Dethroning of the asura king Mahabali, whose egalitarian reign
was ended by Vishnu, is a myth about the egalitarian Buddhist rule overthrown
by Upanishadic Hindus. The chant Swamiye saranam Ayyappa is similar to
"Buddham saranam gacchami, Sangham saranam gacchami, Dhammam saranam
gacchami." The sitting posture of Ayyappa is very similar to the Buddhist
image.
The legend of Malikappurathamma[9] (Leela,
a girl from Cheerappanchira Ezhava family of Muhamma in Alleppey who fell in
love with Ayyappa when he was there to learn kalarippayattu) takes Ayyappan
story to the Ezhavas, Buddhist migrants from Sri Lanka. She is also worshipped
at Sabarimala.
Christian connection to Sabarimala
A pond at Nilakkal near Sabarimala has
remnants of a destroyed churc, which the Christians believe to have been one of
the original churches established by St. Thomas. Hindu activists do not permit
archeological investigations of the area because of many reasons and fear of
subversion. Aleast one report filed by K Kesava Menon, DIG (Special Branch)
accuse Christian fanatics of the area for the arson at Sabarimal in 1950s.
There was an enquiry report titled “Sabarimala Temple Arson Case”, later
published by Government of Kerala in 1957. This 35 pages report is available
from a government owned website (Information & Public relations Department)
( https://www.firstministry.kerala.gov.in/pdf/bills/Reports/tmple_arsn.pdf /
Nilackal and surrounding areas were under
the rule of Pandalam king. As the Chera representative in Karimalakotta near
Sabarmala did not accept the authority of Pandalam, their fight destroyed
Karimala, and exposed to invaders. This resulted in its total destruction by
1341.
Escaping Muslim persecution (717-822), some
Nineveh (modern Mosul in Iraq) Christians reached Kerala under the leadership
of Bishops Sobar Esho and Porth. After landing at Quilon in 822 AD[10], Proth
settled at Kodungalloor and Sabor Esho at Kollam constructing churches at
Kurakkenikollam (Kayamkulam), Chenganoor (Perasseri), Thevalakara, Nilackal
(Chayal), Niranam, Kadamattam, Parur, and Malayatoor. Sabor Esho spent his last
days at Chayal monastery (chayal in Hebrew means 'bachelors’ place') he had set
up near the main church at Nilackal (known as thalappally and as arappally).
After his death, the hill where the main church stood was named after him as
Sabormala (Mt. Sabor). The place where the Chayal church stood is now known as
Plappally or Thalappally. Frequent floods[11] and persistenet pandyan attack
destroyed Nilakkal church and Chayal monastry by 1341 . Plunderers under Vikrampuli
Thevar (Vakrapuli) and Paraya Pattam (Perumpatta) looted temples, churches, and
houses in the High Ranges during 1253-99. Pandiyan plunder, flood and local
unrest made people abandon Nilackal and move to other regions by river and
through hill tracks.
Muslim connection
Vavar (Bawa ?), a Muslim defeated by
Ayyappan, figures prominently. His idol, placed at the foot of the 18 steps
leading to the main deity, is believed to be as old as the deity of Ayyappan. A
Muslim priest performs the rituals related to this carved stone slab near a
green silk cloth hung on the wall and an old sword. The offerings to Vavar are
green pepper, rose water and sandalwood paste along with coconut and clarified
butter. Some pilgrims even bring goats.
There are many versions about who Vavar
was. According to some, he escaped from Madurai from the attack of Thirumala
Naickar. He is also believed to be an Arab Muslim who came to spread Islam.
Still others suggest that he was a pirate subdued by Ayyappan and became a
close associate in his battles. Ayyappa instructed building a mosque for Vavar
at Erumeli and a shrine at Sabarimala. Some families practicing the Unani
medicine at Vaipur near Thiruvalla claim to be descendants of Vavar.
Conclusion
Pandalam dynasty, descendents of Pandyan
dynasty of Madurai, is hardly older than 1200 AD when a branch of the Pandyan
royal family settled there. Historically, it is possible that Manikantan lived
after the invasion of Madurai by Alauddin Khilji of Delhi in (1311 AD) and
immediately after the annexation of Madurai (1371 AD) from its Muslim rulers by
Vijayanagara kingdom which appointed Nayaks governors at Madurai. Vavar must be
a Muslim leader who escaped to the Western Ghats from Madurai when Vijayanagar
forces of attacked it.
The Christian settlement of Nilakkal which
began with Sabar Eso building a church there sometime around 850 AD must have
come to an end with the frequent Pandyan raids symbolized by Vakrapiuli and
Perumpatta (1253-99). These raids helped the rise of Pandyan power in Pandalam
and Punjar and also played a part in the decline of the defenseless Christian
settlement at Nilakkal, which ended with flood of 1341.
The forsaken Buddhist temple at Sabarimala
must have been discovered by the Pandyan rulers when they occupied Nilakkal.
Together with the Saivites in Kerala, the Vaishnavite invaders fabricated the
myth of Hariharaputran to counter Buddhism and used the legend of Manikantan,
the prince of Pandalam for the purpose. Manikantan was called Ayyappan (Ay
appan) to garner the support of the Ay kings of Vend. The ancient Shaivite
deities of Sabarimala came to be known after Ayyappan and his associates—Vavar
and Kadutha and even the Ezhava girl who loved him—as they were deified by
local Brahmanical Hinduism.
The myth lives on. What are forgotten in
the story are the Shaivite deities of Sabarimala.
Who bothers about truth in Kerala when it
makes all involved richer, and bestow free celebration for the rest.
Notes
[1] A title of the Pandalam raja is Airur
Sree Veerasreedhara Kovil Adhikarikal. Pandalam royal family belongs to the
Bhargava clan while other Kshatriya families in Kerala belong to Viswamithra
clan.
[2] Even when the Vendad king Marthanda
Varma established the kingdom of Travancore in 1749AD (925ME), he did not annex
Pandalam and allowed it to rule independently, and the Pandalam kings helped
Marthanda Varma to subject Kayamkulam. Pandalam was merged with Travancore in
1820 (995ME).
[3] The sanctum sanctorum of the Meenakshi
Temple was closed and the main deity was shifted to the Ardhamandapam.
[4] The old Ezhavarsevampattu mentions
Ayyan as vellalar kula jhathan (“born of Vellala caste”) ayyan ayyappan. Ayyan
and Ayyappan is a common name among vellalas of nearby districts of Kerala and
they have built many Ayyappan temples.
An old mud house which keeps an old sword
with which Ayyappan killed eruma is claimed to be the house of Perissery Pillai
is in the Puthenveedu Vellala house compound near Sree Ayyappa movie theatre at
Erumeli. The name Erumeli came from Erumakolly [eruma (mahisham, she-buffalo) +
kolly (killer). Erumeli pettaithullal is a celebration of the killing of the
mahishi.
[5] Some claim that Ayyappan was the son of
a Brahmin. Nalankal Krishna Pillai thinks that Brahmins never had the name
Ayyappan or Ayyan (Mahashekthrangalkkumunpil).
[6] Unlike in the rest of India, the
Buddhists and Shivites co-existed peacefully in Kerala, as in Prambanan in Java
and Angkor Wat in Cambodia where Eswara and Buddha are interchangeable.
[7] Potalaka, the earthly paradise of
Avalokitesvara is described in Avatamsaka Sutra: ''Potalaka is on the sea-side
in the south, it has woods, it has streams, and tanks''. Buddhabhadra's (420
AD) renders Potala (Potalaka) as ''brilliance." Etymologically, Tamil
pottu (potti-) ''to light (as a fire)''...brilliance refers to the makarajyoti
of Sabarimala.'
'...Lord Ayyappan of Sabarimala... could
have been the Potala Lokesvara of Buddhist literature. The makara jyoti of
Sabarimala recalls Potala's "brilliance"... The long, arduous and hazardous
trek through areas known to be inhabited by elephants and other wildlife to
Sabarimala is spoken of in the pilgrimage to Potala Lokesvara. The Buddhist
character of Ayyappan is explicit in his merger with Dharma-sasta. Sasta is a
synonym of Lord Buddha.'
[8] Huen Tsang says that at Potala
Avalokitesvara takes the form of Isvara (Shiva) and that of a Pasupata yogin.
It was Shiva who was metamorphosed into Avalokitesvara. When Buddhism became
dominant, the Saivite image at Potalaka was deemed to be Avalokitesvara.
Potalaka Lokesvara and the Thousand-armed Avalokitesvara have echoes of Shiva
and Vishnu, of Hari and Hara.
He refers to Avalokitesvara’s Potala as:
''In the south of the country near the sea was the Mo-lo-ya (Malaya) mountain,
with its lofty cliffs and ridges and deep valleys and gullies, on which were
sandal, camphor and other trees. To the east of this was Pu-ta-lo-ka (Potalaka)
mountain with steep narrow paths over its cliffs and gorges in irregular
confusion...' (Summarized by Waters, 1905).
[9] The legend behind Malikappurathamma is
that Leela, daughter of Galavamuni, under curse of her husband Dathan, was
reborn as Mahishi, an "asura' female with a buffalo's face. Upon having
killed by Lord Ayyappa, the curse was revoked and the beautiful woman rose out
of the corpse. She thanked the Lord and prayed to be with him as His wife.
However, he told her that he is a 'brahmachari' and so her desire would not be
fulfilled. However, He allowed her to remain in Sabarimala, a little distant from
his abode, as his sister - Malikappurathamma.
[10] In 880 during the reign of the Chera
king, Sthanu Ravi (Mallan Perumal Vijayaragan), Venadu king Ayyanadikal
Thiruvadigal gave Mar Sabor Easo and the Christians in Tharissapally Church in
Kollam two separate chepeds (Copper Plaques), now in the custody of the
Orthodox and Marthomma Churches at Kottayam and Thiruvella respectively.
[11] Puthuvipeen in Ernakulam was formed
because of this flood.
Thank :
Agila Ayyappa Seva Sangam
January 11 ,2018·
The Sabarimala Ayyappa vigraham that was destroyed by vandals in 1950.The head was separated which was later temporarily fixed using silver strings , the right hand is damaged beyond repair, the chinmudraim is also damaged , the nose chipped off slightly. The face shows a lot of peace and contentment of a Mahayogin, the cast done by Velappan Achari of Parvathy Jewellers, Chengannur. This appeared in an issue of Sabarimala Supplement brought out by Kerala Kaumudi in the mid 90's.Pic credit Jagan Cr
Thank to FB : Agila Ayyappa Seva Sangam
8/1/2018 at 8:11pm ·
History
Less than 5000 persons used to visit Sabarimala 50 years ago, but with the coming of the road from Mannarakulanji to Chalakayam, this number has increased to 4 crores, that too in the Mandala- Makaravilakku season alone.
It was too difficult for the people to reach Sabarimala before 50 years as the journey through the dense forest was so grueling an ordeal as it took days to reach the abode of God.
The people had to walk from Erumeli to Sabarimala via Peroorthodu, Kottapadi, Kaalaketti, Azhhuthamedu, Kallidaamkunnu, Inchipaarakotta, Karimala, Valiyaanavattam, Cheriyaanavattam, Pamapa, Neelimala ,Appachimedu, Sabareepeedom, and Saramkuthi through the forest.
Another path was also used by people to reach Sannidhanam. That was from Kumily through Changara Estate, Uppupaara and Paandithavalam, but it was the route from Erumeli that people used regularly.
The Route- Laaha to Chalakayam has a history hidden behind it. This path was actually built not for the devotees to reach Sabarimala.
It was during 1959-60 that the road was built as part of the Sabarigiri power project that came into being in 1967. Before this project actually started, the Electricity Board tried to bring in a project named ˜Swaami Saranam", which intented to build a dam at Thriveni to produce electricity. For this the board extended the road ( Mannarakulanji- Laaha) to Chalakayam. As time passed the Sabarigiri Project gained importance and to make it a reality another road was made from Chalakayam to Ponnambalamedu. As the Sabarigiri Project became a huge success the Swaami Saranam Project was dropped. Later another road was built from Plapalli to Muzhiyaar via Aangaamuzhi. This is the present Sabarigiri road.
Eventhough there was the Chalakayam Road KSRTC started service through this path only in 1965. The road from Chalakayam to Pampa was built only 7 years later.
With new routes in the chart the journey to Sabarimala may get more easier with the glory of the traditional paths dwindling at a rapid pace.
(Pamba Vilakku )
Source: Kalyanasundaram
அய்யப்பன் கூற்றுபடி கடவுள் என்று வைத்து கொண்டாலும் அவரை பாா்ப்பதற்கு ஆண் பெண் என பேதம் பிாிப்பது பெரும் கொடுமை இறைவனின் முன்பு அனைவரும் சமம் பெண்கள் பாா்க்க கூடாது எந்த எழுத்து பூா்வ ஆதாரம் கிடையாது இதை புதுப்பித்த அந்த தந்திாியும் எந்தவிதமான ஆவணங்களிலும் எழுத வில்லை இவா்களாகவே ஒரு கற்பனை செய்து பெண்களை வரக்கூடாது என்று பெண்கள் மூலமாக பிறந்தவா்களே பெண்களை இழிவு படுத்துவது பெண்களை முதன்மையாக நிறுத்து இந்த இந்தியாவில் இதைவிட கொடுமை ஏதும் கிடையாது
ReplyDelete10 வயது முதல் 50 வயுதுக்குட்ப்பட்டஉண்மையான பெண்பக்தர்கள் சபரிமலைக்கு வர விரும்புவதில்லை.. இது ஆவணங்களில் குறிப்பிடப்படாவிட்டாலும் தொன்று தொட்டுவரும் வழிபாட்டு முறை... இதை தற்கால பெண் சுதந்திரம் என்ற பெயரில் கொச்சை படுத்துவது அறிவீனம்...
ReplyDeleteVery informative! Great work! Appreciate you initiative to educate us and pic is also excellent.....for more pics of Lord Ayyappa pl visit my blog post https://arti-katha.blogspot.com/2017/10/lord-ayyappa-wallpaper.html
ReplyDeleteI do not believe many sections of this article. When I visited Thanjai Periyakoyil I rememberseeing a Sreedharmma Saastha idol in same same pose in Sabarimala as a wall sculpture somewhere on walls. I cannot say where it is right now. But I saw one. Now , Bruhadeesvara temple was constructed 1000 years ago. That means saastha Worship was prevalent in TN more than thousand years also. Ayyappan as they say, lived 800 years ago only.
ReplyDeleteYou have missed out an important aspect, the Ayyappan you have referred to is Manikanda Muthayyan who lived in the 1200's, and who brought the tigress's milk to the Pandyan's palace and not to Pandalam as is wrongly assumed. These Pandian kings later migrated to Pandalam much after Ayyappan leaving them, Ayyappan was a malayali or a person from the hills.
ReplyDeleteThe other Ayyappan is Ariyan Keralan whose mahasamadhi is in the Manimandapam at Sabarimala. He lived in the 1600's at a time when Madurai was ruled by Thirumalai Naicken. Kochukadutha, Valiyakadutha, Erumeli Edakettil Vavar, Cheerappanchira Moopan are all His contemporaries. He was a Nath yogi whom bhaktas worshipped as an incarnation of Shasta and whose name is identified with the Sabarimala deity which is Dharmasastha.
Sastha or Ayyanar worship was prevalent in the chera, pandya and chola regions on a large scale from time immemorial.
ReplyDeleteThe old ayyappa idol in sabarimala was destroyed.ok but now where is that idol please I have to know about that
ReplyDeleteI heard about that
DeleteThe old idol is converted into big bells and that is placed in Both sides of kodimaram
ARTHUNKAL VELUTHACHAN AND LORD AYYAPPAN
ReplyDeleteARTHUNKAL CHURCH
St. Andrew's Basilica, Arthunkal is situated at Arthunkal, Cherthala in Kerala at a seashore, facing Arabian sea. Arthunkal Church was built in the Portuguese period in the early sixteenth century. It was rebuilt in 1584 by an Italian Jesuit priest called Vicar Jacomo Fenicio. Devotees called him "Arthunkal Veluthachan".
Rev. Fr. Giacomo Fenicio (1558 AD - 1632 AD), was the first european missionary to study Hinduism to write articles and books about Hinduism in Latin. He was also interested in Hindu culture and Kalarippayattu which he learned from Cheerappanchira Panickers.
ARTHUNKAL VELUTHACHAN
When the Arthunkal Veluthachan was Vicar of the Arthunkal church the Latin Catholics of Cherthala also joined the war against Udayanan. Arthunkal Vezhuthachan is also famed to have been trained in the famed Cheerappanchira Kalari in Muhamma.
Arthunkal Veluthachan and his Latin Catholics were believed to be friends and supporters of Lord Ayyappan. But as the events happened in the Thirumala Naickers period between 1623 to 1659 AD, Arthunkal Veluthachan could have been quite elderly. Arthunkal Veluthachan expired in 1632 AD.
But legends say that Ayyappa Swamy accompanied by Arthungal Velutha in the presence of the chieftain of Alangad , Njalur Kartha, Kampilly Panikkar and Mullappilly Nair, addressed the Alangad warriors at the banks of Periar in Aluva.
Kampilly Panicker was the first person to chant 'Saranam Ayyappa" while ascending the hilly terrain at Erumely. He also was the first Velichappadu or Oracle. Kampilly is a place close to Alangadu, west of Paroorkavala in Aluva.
Lord Ayyappan was an adult during the life time of Arthungal Veluthachan who died in 1632 AD. So the war with Udayanan could have happened before 1632 AD.
ST.SEBASTIANS STATUE
When St.Sebastians statue was installed in 1747 AD many local devotees started calling the idol Veluthachan too.
PANDIAN EXILE
It is generally believed that during the rule Thirumala Naicker (1723 to 1759 AD) came to power he exiled all the Pandyan families from Madurai. Some settled at Kallidaikurichi and Ambasamudram in the Venad. There was a belief that the foreheads of the Pandyan princes were marked with Vermilion before their banishment.
But the Pandyan families settled down at Poonjar and Pandalam could have migrated earlier around 1600 AD. It is because Ayyappan born to Pandyan princess Mayadevi, was an adult during the life time of Arthungal Veluthachan (1632) Pandyan migration to Pandalam could have occurred around 1600 AD.
PANICKARS
The Panickars were martial art trainers who trained soldiers for war. Each Panickar maintained a small army with which they supported Chera and related Pandyan dynasties. Panickars were subgroups of Tamil Villavar people. But after the invasion of Malik Kafur in 1310 AD, and the defeat of Pandyan dynasty Tulu matriarchal kingdoms had been established in Kerala in 1335 AD.
After that Kerala was ruled by Samantha Kshatriyas, Tuluva Brahmin Nambudiris and Nairs. In this period many Panickers left Kerala. Some went to Srilanka. Some joined Ezhavas while others joined the Portuguese army and later to Syrian Christians. Laterdays Panickar title was also given to Nairs.
CHEERAPPANCHIRA PANICKAR
In Muhamma in Cherthala, the Cheerappanchira Kalari was situated. Cheerappanchira Panickars were Ezhavas. In this Cheerappanchira Kalari Jesuit priest Fr. Jacomo Fenicio, Arthunkal Veluthachan was trained in Kalaripayattu. Arthunkal Church was about ten kilometre away from Cherappanchira Kalari.
There is then no relation between Dharmasastha and the Christian or Muslim faiths. The serial depicted as such to please the few among the crew who may have very well been christian or muslim. As per accounts, the Sabarimala temple dates back beyond 300 B.C.E which is almost 2300 years back. Plus the evidence and historicity of Sabari Mala is present in the Ramayana in the Aranya Kanda Sarga 74 - shows the residence of Sabari Devi at Sabari Mala and at the same place points to Dharmasastha meditating at Sabari Mala. This very Dharmasastha was reincarnated to defeat Mahishi. The conclusions of this article derive from not having take archaeological and scriptural evidences into account, hence is invalid as to the judgement of Dharmasastha temple at Sabari Mala being a Shiva or Buddhist Temple.
DeleteARTHUNKAL VELUTHACHAN AND LORD AYYAPPAN
ReplyDeletePANDYAN TERRITORIES
Though the country was ruled by Matriarchal Tulu rulers many Panickars from Alangad, Ambalapuzha and along the banks of Periar were still loyal to Pandyans of Pandalam. Pandyans existed in central Kerala in Pandalam, Mavelikkara and Kanjirappally area and were known as Keralasingha Valanadu in the Pandian records.
NAICKER ATTACK
Thirumala Naickar sent a Marava chiftain called Udayanan who was a robber with a Maravappada to Kerala sometime between 1623 to 1630 AD. Udayanan built a fort in Karimala near munnar. Udayanan started pillaging the nearby places. Udayanan kidnapped the Pandyan princess Mayadevi. She was rescued. But only after many years Udayanan was defeated and killed. The fear Naickars resulted in the unification of people of diverse origins against Udayanan.
RESCUE OF PANDYAN PRINCESS
Pandyan king with the help of Cheerappanchira Panickar rescued his sister but sent her to stay at Cheerappanchira.
One view was that Pandyan princess was married to Cheerappanchira Panickars nephew. And the son born to them was Ayyappan.
The Alangad Yogam which was also a Panicker Kalary also considered as Pithrustanam, Fathers place of Lord Ayyappa.
SYNCRETIC FAITH
But in that era when Ayyappan was quite young people started to believe that Ayyappan and St.Sebastian were brothers.
Sebastian was a Roman officer, a captain of the Praetorian Guards who embraced Christianity insulted Roman Emperor Diocletian (284 to 305 AD) by ridiculing him leading to his execution by shooting arrows on him.
St.Sebastian became a popular deity to all Catholics. In Arthunkal Church a statue of St.Sebastian sculptured in Milan, was installed in 1647 AD. In the Portuguese era Jesuit priests did not reject the local Hindu and Dravidian customs. Christian Churches also had Bronze flag poles on which flags were hoisted. In the St.Sebastian churches many wait for the appearance of two white hawks flying over the church during the annual festival even today.
AYYAPAN DEVOTEES
Many Ayyappan devotees visit Arthunkal Basilica as part of the pilgrimage each year. The reason said to be Lord Ayyappa used to be very friendly with St.Sebastian. Since they were so close they were considered to be brothers.
The Sabarimala pilgrims offer prayers at the Arthungal church. They remove the sacred chain Mala called Mudra worn around the neck of pilgrims. The pilgrims also take a ritual bath in one of the two ponds near the church.
ARTHUNKAL VELUTHACHAN AND LORD AYYAPPAN
ReplyDeleteRELIGEOUS HARMONY
The religeous and ethnic harmony established by Ayyappan enabled worship in Arthunkal Church as well as Vavar palli. Mala Arayar, Panickkars, Latin Catholics and Muslims all supported Ayyappan and were treated with respect.
The Pandyan dynasty probably ended by 1700 AD. Pandian land was taken over by Nambuthiris who pretend to be Pandyans and use a title Raja.
VAVAR PALLI
Erumeli Nainar Juma Masjid in Kerala’s Kottayam district is regularly visited by Lord Ayyappa pilgrims. This mosque is considered to be the mosque of Vavar. They dont enter the prayer hall of the Mosque but circumambulate the mosque and space provided for resting. The pilgrims are allowed to break coconut and pray here and put Kanika, offerings.
There is another place of worship in Sabarimala called Vavarnada where there is no statue of Vavar but a carved granite slab. A Muslim priest is there. Here also Ayappa devotees pray.
MALA ARAYAR
Mala Araiyar could be connected to Malaiyar tribe one of the three major Villavar tribes which supported Chera Dynasty. The Mala Arayar who had been the main supporters of Lord Ayyappan continued to be the priests and owners of the Lord Ayyappan temple until 1904 AD.
This is one of the reason for the survival of the syncretic faith and religeous tolerance to twentieth century.
Mala Arayars were evicted from their lands by the Pandalam kings in the 1800s. Mala Araiyars were evicted from Sabarimala and seventeen hills around Sabarimala.
Mala Arayars were forced to carry Cardamom from hills to plains without wages. In 1856 AD Mala Arayars attacked the government officials who forced them.
MALA ARAIYAR CONVERSION TO CHRISTIANITY
The harassment of Mala Arayars led to their religeous conversion to Christianity in the nineteenth century. About half of Mala Arayars converted to Christianity.
CMS Missionary Fr. Henry Baker worked among them between 1840 to 1862 AD. Fr.Henry Baker wrote a book called Hill Arrians of Travancore.
In 1879 there were about 2000 christian converts. British missionary Samuel Mateer who visited them in 1883 mentions that the Mala Araiyar resided in the western slopes of the highrange mountains. Their villages consist of houses scattered all over the steep hill slides in his book Native Life in Travancore.
DRAVIDIAN STYLE WORSHIP
Mala Arayar priests conducted Dravidiyan style worship until 1904 AD. Their main form of worship was abulation with honey and abulation with ghee. Until recently the "Thenabhishekam" worship of Mala Araiyars was allowed. Before decades the Thantris denied this form of worship.
In 1904 Travancore king appointed a family of priests from Andhrapradesh who settled down at Chengannoor. This family called Thazhamon family of Thantris have been having hereditary rights to be priests at Sabarimala since 1904 AD.
FIRE ACCIDENT
In 1950 a large fire accident damaged the Sabarimala temple. The idol itself was damaged
NEW AYYAPAN IDOL
P. T. Rajan alias Sir Ponnambala Thiaga Rajan who was the Chief minister of Madras presidency in 1936 and also the last Prsident of Justice party, gifted the present panchaloha idol of Lord Ayyappa to the Sabarimala temple that replaced the old damaged idol.
BRAHMIN PANDYAS OF KERALA
ReplyDeletePANDYAS OF MADURAI
Pandyas descended from three Tamil Villavar tribes called Villavar, Malayar, Vanavar and their seagoing cousins called Meenavar. Their flags displayed Bow and Arrow or Hill earlier and Double fish insignia later. Pandyas were Tamils who practised Patrilineal descendency.
PANDYAS OF KERALA
In the Tamil era which lasted until the Delhis invasion in 1311 AD many Pandyan territories existed in Kerala. The Pandyan territories were Maranadu, Niranam, Purakkadu (Ambalapuzha), Alangadu, Pandalam, Poonjar, etc All these kingdoms had been supported by Tamil warriors and military trainers called Panickers. Pandyan princes as well soldiers were trained for warfare by Panickers. All these territories had been ruled by Tamil Villavar-Meenavar rulers.
SAMANTHA-NAMBUTHIRI DYNASTIES
After 1311 AD Matriarchal Tulu Samantha-Nambuthiri dynasties replaced the Tamil dynasties but continued to use the Pandya and Kulasekhara titles. Samantha's are Tulunadus Bunts who is of Bana descent.
Nambuthiris are migrants along with Nagas, from Ahichatra capital of Uttara Panchala country(modern Nepal) to Karnataka in 345 AD. The invasion of Banapperumal, a Tulu Alupas prince who invaded Chera country in 1120 AD, with 350000 strong Nair army, established Nambuthiris, a subgroup of Tuluva Brahmins as feudal lords in the Northern Kerala when Kolathiri kingdom was established. After Malik Kafurs invasion in 1311 AD, Kolathiris and his Tulu-Nepalese army sided with the Delhis invaders.
All Tamil Kingdoms came to an end and Tulu Samantha(Bunt) and Nambuthiris formed four Matriarchal principalities and also 500 Nambuthiri sankethams, large land holdings were established. Samantha-Nambuthiri dynasties are of Tulu-Nepalese ancestry
MARANADU
There was a Panicker dynasty at Maranadu. Maran is the title of Pandyans. Many Maranadu Panickers have joined Christianity. At the end of Pandya rule the Devar veedu of Maranadu Panickars was attacked by Pandiyas themselves.
NELKINDA
Kottayam area was ruled by Pandyas in the ancient times. Their capital was called Nelcynda by the Roman visitors. Nel means Nelvelimaran the title of Korkai Pandiyas.
PURAKKAD
Purakkadu was an ancient Pandian territory. Plini describes Purakkadu as a place under the control of Modurai Pandion. After the fall of Tamil Villavar kingdoms in 1311 AD a Nambuthiri dynasty ruled over Purakkad kingdom. Alternate name for Purakkad is Ambalapuzha. The Nambuthiri rulers of Ambalapuzha were called Deva Narayananmar or Netra Narayananmar. They never claimed Pandyan descendency. Purakkad Panickers were related to the Pandalam kingdom along with Alangad-Manjapra Panickers.
ALANGAD
Alangad had been ruled by Panickers and along with Ambalapuzha related to Pandalam dynasty. After 1311 AD, Kaimals, sons of Vellala wives of Banapperumal ruled over Alangad. Kaimals are now part of Nairs.
This comment has been removed by the author.
ReplyDelete
ReplyDeleteBRAHMIN PANDYAS OF KERALA
MR.PARAMESWARAN PILLAIS REPORT TO GOVT REGARDING POONJAR PANDYAS IN 1953
APPENDIX IFURTHER NOTES ON POONJAR CHIEFTAINS AND KODIKULOM KARTHAS The following additional notes on the Poonjar Chieftains and Kodikulom Karthas are prepared from material furnished by Mr.C.S.Parameswaran Pillai of Poonjar, on Poonjar Chieftains, and Mr.P.Velu Pilla of Thodupuzha, on Kodikulom Karthas, I met both these gentlemen in June 1953
Mr.Parameswaran Pillai, a venerable old man then in his eighties, is a profound Sanskrit scholar and well versed in the history and lore of the POONAYATTU PERUMALS (Poonjar Chieftains), and his family are resident in Poonjar for many generations. He is related to the house of Poonjar through marriage. Mr.Velu Pillai was the then Field Officer for Backward Communities with his head—quarters at Thodupuzha town, the chief town of the taluk of that name. The ancestral seat of the KODIKULOM KARTHAS is in Thodupuzha taluk, and not far from the town itself. According to Mr.Parameswaran Pillai, the Pandyas, ancestors of the Poonjar Chieftains, left Madura at the time of the ascendency of the Thirumala Naickens in the South. They left secretly at night with an only sister, and entered Travancora through Palghat and Edappally. At
________Page 311
Edappally, they accepted the hospitality of Edappally Raja, the local Chief who eventually married the Pandyan princess the Pandyan Raja then moved southward, and arriving at Poonjar he saw that the land was good and decided to settle there. He bought the land from the then owner, the RAJA OF THEKKUMKUR, and built palaces and fortifications, and established himself as the Chief of POONJAR. ANJANAD and MARAYOOR, hill-tracts in the northeastern part of Travancore were acquired.later through purchase from the then owners of those tracts, the Chonga- manattu Devaswom. (Deyaswom is landed property attached to temples).
The original PANDYAN IMMIGRANT RAJA HAD NO MALE ISSUES, and he was succeeded by the SON OF HIS SISTER who was earlier married to the RAJA OF EDAPPALLY. Since then, the Poonjar house adopted, and still continues, the MATRILINEAL order of succession. This was also in keeping with local practice. In three or four generations, the original PANDYAN LINE BECAME EXTINCT.
The people of Poonjar then approached THEKKUMKUR to send someone to rule the principality, but be refused to do so on the advice of his mother who said that it would he a sin to acquire ruling rights, even if offered, over lands which the THEKKUMKUR KARANAVAS (matrilineal male ancestors) had sold to the Pandyas. The Chief of the VANJIPUZHA Madham - a BRAHMIN
________Page 312
ruler - then came to rule the principality, but before long he was discovered to play mischief trying to incorporate the Poonjar lands adjoining his boundaries to his own principality. The people rose in revolt compelled the VANJIPUZHA Chief to depart, Thereafter various neighbouring Chieftains tried, with only short-lived success, to rule the Poonjar; principality as elected Presidents Perumals. (Perumal - perum plus aal - means big person, literally.
In ancient times, parts of the West Coast region, or Chera country, or perhaps the whole of it for some time, were ruled by Perumals who were elected to the office for twelve- year periods by common consent of the people. It is believed that the Chera Kings introduced the institution of Perumal.
The first Poonayattu Perumal was the younger of two brothers of NEITHALLOOR PANDARATHIL. He was a despot, and very unpopular with the people; he died before completing his term of office. The elder brother, fearing revolt due to the despotism of his brother, did not seek to become Perumal. Presumably, other men of rank and aristocracy continued to be Perumals, but their terms of office were undistinguished, and there is no record of them, except that they all assumed the. title of PANDY MANDALAM UDAYA KULASEKKARA PERUMAL, following the Pandyan tradition. Then came a Perumal from VENKIDANGU SARKARA KOVILAKAM who assumed
BRAHMIN PANDYAS OF KERALA
ReplyDelete_________Page 313
the title of POONJAR UDAYA KULASEKHARA PERUMAL. He ruled so well, and was so popular with the people that they decided to keep him for life, and, moreover, to continue succession to Poonjar Chieftainship by his MATRILINEAL descendants. This Perumal was succeeded by his SISTERS SON who was born in Poonjar and was therefore the first Poonjar Perumal bom in Poonjar.
The Poonjar line has continued to the present time in the matrilineal descent of the SARKARA KOVILAKAM PERUMAL. The present Valia Raja (Senior Chieftain) of Poonjar is of the seventh descending matrilineal generation from the, first Perumal bom in Poonjar. It would seem from the above that the present generation of Poonjar Chieftains or indeed of several preceding generations, have NO CONSANGUINAL BOND WITH THE PANDYAN Kings, but due to the traditional association of the principality with the Pandyan dynasty, the popular assumption, at any rate, is that the Poonjar Chieftains are descendants of the Pandyas. (See also quotation from Nagam Aiya, p, 65 supra, according to which the then Valia Raja of Poonjar claimed to be a descendant of the Pandyan dynasty, in submitting a petition to the Governor of Madras in 1897 for the restitution of certain rights. Poonjar, the seat of the principality callled Poonjar Edavaka, is a quiet, small town in Kottayam district.There are a large number of rambling buildings which are
_________Page 314
the palaces and offices of the Rajahs, a high school and a Meenakshi temple in the town. I am told that the present extent of the POONJAR EDAVAKA is 40,000 acres, most of which are hills and forests. During my visit to Poonjar, I had the privilege of calling on the present Valia Raja (Senior Chieftain) to pay my respects and to convey to him the respects of the MUTHUVANS. The Raja, an oldish, kindly gentleman of slight build, was attired in an astonishingly simple manner with only a plain white dhothi and shirt. He seemed to be a man of simple tastes and few words. He received me most cordially, and was pleased that I called. However, I was rather disappointed when I conveyed to him the respects of "his j people, the Muthuvans: the good Raja had never heard of Muthuvans. I tried to get some confirmation of statement of the eastern Muthuvans that they used to visit the Poohayattu Perumal once a year to pay their respects to him, by asking the knowledgeable Mr.Parameswaran Piilai about it. He did confirm that in his early youth he had seen the then Perumals receiving respects and presents from hill tribes; but he could not say whether or not they were Muthuvans, for he too had not known Muthuvans. In those days, the Perumals, in their turn, used to give patty (silk), sword, ring etc., insignias of honour and authority, to the chief
______Page 315
men among the tribes. If this was the case, the Muthuvan statement of relations with the Poonayattu Perumals is substantially correct .As regards Kodikulom Karthas, very little information was available. It would appear that they were once an influential family of landed aristocracy with extensive control over the hills and forests in thodupuzha and nearby taluks. However, at the present time, they are impoverished, and a few extant. descendants of the family who live just outside Thodupuzha town are ordinary citizens in rather difficult economic circumstances. It is of course exceedingly probable that at the time of the settling of the western Muthuvans in the hill tracts of Thodupuzha taluk and elsewhere, the KODIKULOM KARTHAS were the virtual rulers, and hence their claim that they are people of the Karthas.
CONCLUSION
In Kerala Tulu Samantha as well as Nambuthiris adopted Chera and Pandyan titles to whom they were not ethnically related. Present Pandalam Pandan dynasty and Poonjar Pandyan dynasty are Nambuthiris and Tuluva Brahmins.
AYYAPPAN PATTU
ReplyDeleteനീ പോകുന്നതു പരരാജ്യത്തിന്ഏവരുമേ ഒരുതുണ കൂടാതെപോവരുതേ മകനേ പരരാജ്യത്ത്നാരികൾ പിള്ളേർ നായന്മാരുംഈഴക്കുടികളുമൊക്കെ വിലക്കി” (അയ്യപ്പൻ പാട്ട്)
நீ போகுன்னது பரராஜ்யத்தினு ஏவருமே ஒருதுண கூடாதெ போவருதே மகனே பரராஜ்யத்து நாரிகள் பிள்ளேர் நாயன்மாரும் ஈழக்குட்டிகளுமொக்கெ விலக்கி (அய்யப்பன் பாட்டு)
ഇനിയാരേപോയ് സേവിക്കേണ്ടുഈഴപെരുമാളെ സേവിക്കാംഈഴലെനിക്കു വരുത്തുവതിനെചോഴപെരുമാളെ സേവിക്കാം (അയ്യപ്പൻ പാട്ട്)
இனியாரேபோய் ஸேவிக்கேண்டு
ஈழப்பெருமாளெ ஸேவிக்காம்
ஈழலெனிக்கு வருத்துவதினெ
சோழப்பெருமாளெ ஸேவிக்காம் (அய்யப்பன் பாட்டு)
THE HISTORY OF PANDYAN DYNASTY MALAIARAIYAR, CHEERAPPANCHIRA PANICKER IS STOLEN.
______________________________________________
മലഅരയനും ശ്രീ അയ്യപ്പനും, കണ്ണാട്, അരണ്യദീപം പബ്ലിക്കേഷൻസ്, 2006സമ്പൂർണ അയ്യപ്പചരിത്രം, കെ.എൻ. പ്രഭാകരൻ കണ്ണാട്, അരണ്യദീപം പബ്ലിക്കേഷൻസ്.ചരിത്രവും ആധുനികതയും, ടി ടി ശ്രീകുമാർ (2001), കറന്റ് ബുക്സ്, കോട്ടയം
_______________________________
MALAI ARAIYAR AND CHEERAPANCHIRA PANICKAR
https://boolokam.com/mb-manoj-write-about-history-of-sabarimala/251235
________________________________
MALAI ARAIYAR AND CHEERAPPANCHIRA PANICKAR
https://navamalayali.com/2018/12/08/sabarimala-mala-araya-mb-manoj/?fb_comment_id=2055510197839400_2056831874373899________________________________________________
MALA ARAIYAR https://www.google.com/amp/s/www.thenewsminute.com/article/sabarimala-belonged-us-kerala-s-mala-araya-tribe-challenge-thantri-family-91167%3famp
________________________________________________
ARTHUNGAL VELUTHACHAN A LATIN CATHOLIChttps://alangadyogamtrust.com/alangad-yogam/________________________________________________
SABARIMALA DEVOTEES VISIT ARTUNGAL PALLI. St. SEBASTIAN, BELIEVED TO BE THE BROTHER OF LORD AYYAPPA
.https://www.google.com/amp/s/theprint.in/pageturner/excerpt/why-sabarimala-devotees-go-to-this-16th-century-church-pray-to-saint-sebastian/262394/%3famp
Very thank for your article..
DeleteYou are linking with caste religion only on your comment ...
..
அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் மற்றும் சுவாமி ஐயப்பன்
ReplyDelete17 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் பந்தளத்தின் பாண்டிய இளவரசன் அய்யப்பன் தலைமையில் பல்வேறு இனங்கள் மற்றும் மதங்களைச் சேர்ந்த மக்கள் ஒன்றிணைந்து நாயக்கர் படையைத் தோற்கடித்தனர். மதுரை திருமலை நாயக்கர் கி.பி.1623ல் மறவர் தலைவனும் கொள்ளைக்காரனுமான உதயணன் தலைமையில் ஒரு கொள்ளைப் படையை அனுப்பினார். உதயணனும் அவனது படையும் 17 வருடப் போராட்டத்திற்குப் பிறகு தோற்கடிக்கப்பட்டு கொல்லப்பட்டனர்.
அர்த்துங்கல் தேவாலயம்
செயின்ட் ஆண்ட்ரூ பேராலயம், அர்த்துங்கல் அரபிக்கடலை நோக்கிய கடற்கரையோரத்தில் கேரளாவின் சேர்த்தலையில் உள்ள அர்த்துங்கலில் அமைந்துள்ளது. அர்த்துங்கல் தேவாலயம் பதினாறாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் போர்த்துகீசியர் காலத்தில் கட்டப்பட்டது. இது 1584 இல் விகார் ஜாகோமோ ஃபெனிசியோ என்ற இத்தாலிய ஜேசுயிட் பாதிரியாரால் மீண்டும் கட்டப்பட்டது. பக்தர்கள் இவரை "அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன்" என்று அழைத்தனர். திருத்தந்தை. ஜியாகோமோ ஃபெனிசியோ (கி.பி. 1558 - கி.பி. 1632), லத்தீன் மொழியில் இந்து மதத்தைப் பற்றிய கட்டுரைகள் மற்றும் புத்தகங்களை எழுதுவதற்காக இந்து மதத்தைப் படித்த முதல் ஐரோப்பிய மிஷனரி ஆவார். இந்து கலாச்சாரத்திலும், சீரப்பஞ்சிற பணிக்கர்களிடம் கற்றுக்கொண்ட களரிப்பயற்றிலும் ஆர்வம் கொண்டிருந்தார்.
அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன்
அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் அர்த்துங்கல் தேவாலயத்தின் விகாரியாக இருந்தபோது, சேர்த்தலையின் லத்தீன் கத்தோலிக்கர்களும் உதயணனுக்கு எதிரான போரில் இணைந்தனர். அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் முகம்மாவிலேயே புகழ்பெற்ற சீரப்பஞ்சிற களரியில் பயிற்சி பெற்றவர் என்றும் புகழ் பெற்றவர். அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் மற்றும் அவரது லத்தீன் கத்தோலிக்கர்கள் ஐயப்பனின் ஆதரவாளர்கள் என்று நம்பப்பட்டது. ஆனால் திருமலை நாயக்கர் காலத்தில் நடந்த நிகழ்வுகள் அதாவது கி.பி.1623 முதல் 1659 வரையிலான காலகட்டத்தில், அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் மிகவும் வயதானவராக இருந்திருக்கலாம். அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் கிபி 1632 இல் காலமானார்.
கி.பி.1632ல் இறந்த அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் வாழ்ந்த காலத்தில் ஐயப்பன் சுவாமி ஒரு இளைஞராக இருந்தார். எனவே உதயணனுடன் ஐயப்பன் செய்த போர் கி.பி.1632 முதல் 1640 வரையிலான காலகட்டத்தில் நடந்திருக்கலாம். நாயக்கர் படையெடுப்பிற்கு பதினேழு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு உதயணன் கொல்லப்பட்டதாக வாய்மொழி மரபுகள் கூறுகின்றன.
புனித செபாஸ்டியன் சிலை
கி.பி 1747 இல் புனித செபஸ்தியார் சிலை நிறுவப்பட்ட போது, பல உள்ளூர் பக்தர்கள் சிலையை வெளுத்தச்சன் என்றும் அழைக்கத் தொடங்கினர்.
ஆலங்காடு யோகம்
ஐயப்ப ஸ்வாமி ஆலங்காடு தலைவர் ஞாலூர் கர்த்தா, காம்பிள்ளி பணிக்கர் மற்றும் முல்லப்பிள்ளி நாயர் ஆகியோர் முன்னிலையில் அர்த்துங்கல் வெளுத்தாவுடன் ஆலுவாவில் உள்ள பெரியாறு கரையில் ஆலங்காட்டு வீரர்களுக்கு உரையாற்றியதாக புராணங்கள் கூறுகின்றன. எருமேலியில் மலைப்பாங்கான நிலப்பரப்பில் ஏறிச் செல்லும் போது 'சரணம் ஐயப்பா' என்று முதன்முதலில் முழக்கமிட்டவர் காம்பிள்ளி பணிக்கர் ஆவார். முதல் வெளிச்சப்பாடு அல்லது தேவ வாக்கு கூறுபவர் இவரே ஆவார். ஆலுவாவில் உள்ள பாரூர்கவலயிலிருந்து இடதுபுறம் போகும்போது ஆலங்காட்டுக்கு அருகில் உள்ள இடம் காம்பிள்ளி.
அம்பலப்புழா யோகம்
அம்பலப்புழா பழமையான பாண்டிய துறைமுக நகரமான புறக்காடு அருகே உள்ளது. பழங்காலத்தில் வேம்பநாட்டுக் காயலுக்கு தெற்கே உள்ள அனைத்து பகுதிகளும் பாண்டிய வம்சத்தின் கீழ் இருந்தன. கி.பி 77 இல் முசிறிக்குச் சென்ற பிளினி, மோதுராவின் மன்னன் பாண்டியோன் ஆட்சி செய்த நகரமான பரேகே-புறக்காட்டில் மிளகு வாங்க உள்ளூர் மக்களால் வற்புறுத்தப்பட்டார்.
எருமேலியில் வாவர் தலைமை தாங்கிய ஐயப்பன் படையில் சேர்வதற்காக இங்கிருந்து ஒரு பணிக்கர் படை புறப்பட்டது. அந்த நிகழ்வை நினைவுகூரும் வகையில் ஒவ்வொரு ஆண்டும் எருமேலியில் அம்பலப்புழா யோகம் பக்தர்களால் பேட்ட துள்ளல் என்ற புனித சடங்கு நடனம் ஆடப்படுகிறது.
அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் மற்றும் சுவாமி ஐயப்பன்
ReplyDeleteபாண்டியன் வனவாசம்
திருமலை நாயக்கர் (கி.பி. 1723 முதல் 1759 வரை) ஆட்சிக்கு வந்தபோது, மதுரையிலிருந்து அனைத்து பாண்டிய குடும்பங்களையும் நாடு கடத்தினார் என்று பொதுவாக நம்பப்படுகிறது. சிலர் வேணாட்டில் உள்ள கல்லிடைக்குறிச்சி மற்றும் அம்பாசமுத்திரத்தில் குடியேறினர். ஆனால் பூஞ்சாறு மற்றும் பந்தளம் ஆகிய இடங்களில் குடியேறிய பாண்டியக் குடும்பங்கள் கி.பி 1610 ஆம் ஆண்டிலேயே குடியேறியிருக்கலாம்.
பாண்டிய இளவரசி மாயாதேவிக்கு பிறந்த அய்யப்பன், 1632 இல் இறந்த அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் வாழ்ந்த காலத்தில் இளைஞராக இருந்ததால், பாண்டிய குடியேற்றம் கி.பி 1610 இல் நிகழ்ந்திருக்கலாம்.
பணிக்கர்கள்
பணிக்கர்கள் தற்காப்புக் கலைப் பயிற்சியாளர்கள், அவர்கள் போர் வீரர்களுக்குப் பயிற்சி அளித்தனர். ஒவ்வொரு பணிக்கரும் ஒரு சிறிய படையை பராமரித்து, அவர்கள் சேர மற்றும் தொடர்புடைய பாண்டிய வம்சங்களை ஆதரித்தனர். பணிக்கர் என்பவர்கள் தமிழ் வில்லவர் மக்களின் துணைக்குழுக்கள் ஆவர்.
ஆனால் கி.பி 1310 இல் மாலிக் காஃபூரின் படையெடுப்பிற்குப் பிறகு, மற்றும் பாண்டிய வம்சத்தின் தோல்விக்குப் பிறகு கி.பி 1335 இல் கேரளாவில் துளு தாய்வழி அரசுகள் நிறுவப்பட்டன. அதன் பிறகு சாமந்த க்ஷத்திரியர்கள், துளு பிராமண நம்பூதிரிகள் மற்றும் நாயர்களால் கேரளா ஆட்சி செய்யப்பட்டது. இக்காலத்தில் பல பணிக்கர்களும் கேரளாவை விட்டு வெளியேறினர். சிலர் இலங்கை சென்றனர். சிலர் ஈழவர்களுடனும், மற்றவர்கள் போர்த்துகீசிய இராணுவத்துடனும் பின்னர் சிரியன் கிறிஸ்தவர்களுடனும் இணைந்தனர்.
சீரப்பஞ்சிற பணிக்கர்கள்
சேர்த்தலையில் உள்ள முகம்மாவில், சீரப்பஞ்சிற களரி அமைந்திருந்தது. சீரப்பஞ்சிற பணிக்கர்கள் ஈழவர்களுடன் இணைந்திருந்தார்கள். இந்த சீரப்பஞ்சிற களரியில் ஜேசுயிட் பாதிரியார் அருட்தந்தை ஜாகோமோ ஃபெனிசியோ, என்ற அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் களரிப்பயற்றில் பயிற்சி பெற்றார். சீரப்பஞ்சிற களரியில் இருந்து பத்து கிலோமீட்டர் தொலைவில் அர்த்துங்கல் தேவாலயம் இருந்தது. அய்யப்பன் சீரப்பஞ்சிற களரியில் தற்காப்பு கலை பயிற்சி பெற்றவர்.
அடுத்த சீரப்பஞ்சிற பணிக்கரின் மகள் லளிதா பிற்காலத்தில் மாளிகப்புறத்தம்மா என்று அழைக்கப்பட்டார்.
பாண்டிய பிரதேசங்கள்
17 ஆம் நூற்றாண்டில், மத்திய கேரளா தாய்வழி துளு ஆட்சியாளர்களால் ஆளப்பட்டாலும், ஆலங்காடு, அம்பலப்புழா மற்றும் பெரியாற்றின் கரையோரம் இருந்த பல பணிக்கர்களும் பந்தளத்தின் பாண்டியர்களுக்கு விசுவாசமாக இருந்தனர். மத்திய கேரளாவில் பாண்டியர்களின் பிரதேசங்கள் பந்தளம், மாவேலிக்கரை மற்றும் காஞ்சிரப்பள்ளி பகுதி ஆகும். மேலும் இந்த பாண்டிய பிரதேசம் பாண்டியன் பதிவுகளில் கேரளசிங்க வளநாடு என்று அழைக்கப்பட்டது.
கேரளாவில் பாண்டியரின் குறுநாடுகள்
1. மாறநாடு கொல்லம்
2. பந்தளம்
3. அம்பலபுழா-புறக்காடு
4. நிரணம்-கோட்டயம்
5. ஆலங்காடு
நாயக்கர் தாக்குதல்
திருமலை நாயக்கர் 1623 முதல் 1630 கி.பி.க்கு இடைப்பட்ட காலத்தில் கேரள பாண்டியர்களுக்கு எதிராக மறவப்படையுடன் கொள்ளையனாக இருந்த உதயணன் என்ற மறவ தலைவனை கேரளாவிற்கு அனுப்பினார். மூணாறு அருகே கரிமலையில் உதயணன் கோட்டை கட்டினான். உதயணன் அருகில் இருந்த இடங்களில் கொள்ளையடிக்க ஆரம்பித்தான். உதயணன் பாண்டிய இளவரசி மாயாதேவியைக் கடத்தினான் ஆனால் அவள் மீட்கப்பட்டாள். ஆனால் பல வருடங்களுக்குப் பிறகுதான் உதயணன் தோற்கடிக்கப்பட்டு கொல்லப்பட்டான்.
நாயக்கர் படையெடுப்பு பற்றிய அச்சம் உதயணனுக்கு எதிராக பலதரப்பட்ட மக்கள் ஒன்றிணைவதற்கு வழிவகுத்தது.
பாண்டியன் இளவரசியின் மீட்பு
பாண்டிய மன்னர் சீரப்பஞ்சிற பணிக்கர் உதவியுடன் தன் சகோதரியை மீட்டு சீரப்பஞ்சிற தறவாடு வீட்டில் தங்க அனுப்பினார். பாண்டிய இளவரசி சீரப்பஞ்சிற பணிக்கரின் மருமகனை மணந்திருந்தார் என்பது ஒரு பார்வை. அவர்களுக்குப் பிறந்த மகன்தான் ஐயப்பன்.
பணிக்கர் களரியாக இருந்த ஆலங்காடு யோகம், ஐயப்பனின் தந்தையின் இடமான பித்ருஸ்தானமாகவும் கருதப்படுகிறது. சீரப்பஞ்சிற பணிக்கரின் சகோதரியின் கணவர் ஆலங்காடு பணிக்கர் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவராக இருக்கலாம்.
பொதுவாக பணிக்கர் வில்லவர் வம்சங்களுக்கு சேவை செய்த தற்காப்பு பிரபுக்கள் மற்றும் ஒப்பீட்டளவில் குறைந்த அந்தஸ்தால் இளவரசிகளை அவர்கள் திருமணம் செய்ய அனுமதிக்கப்படவில்லை. ஆனால் பதினேழாம் நூற்றாண்டில் பாண்டிய வம்சமே கேரளாவில் தப்பியோடியவர்கள் மற்றும் அவர்கள் பாதுகாப்பிற்காக பணிக்கர் படைகளை நம்பியிருந்தனர்.
அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் மற்றும் சுவாமி ஐயப்பன்
ReplyDeleteஒத்திசைவான நம்பிக்கை
ஆனால் அய்யப்பன் மிகவும் இளமையாக இருந்த அந்த சகாப்தத்தில், ஐயப்பனும் புனித செபஸ்தியாரும் சகோதரர்கள் என்று மக்கள் நம்பத் தொடங்கினர்.
செபஸ்தியார் ஒரு ரோமானிய அதிகாரி, அவர் கிறித்துவ மதத்தைத் தழுவினார், அவர் பிரிட்டோரியன் காவலர்களின் கேப்டனாக இருந்தார், அவர் ரோமானிய பேரரசர் டியோக்லெஷியனை (கி.பி. 284 முதல் 305 வரை) கேலி செய்து அவமானப்படுத்தினார். இது புனித செபஸ்தியார் மீது அம்புகளை எய்து மரணதண்டனை நிறைவேற்ற வழிவகுத்தது. புனித செபஸ்தியார் அனைத்து கத்தோலிக்கர்களுக்கும் பிரபலமான புனிதர் ஆனார்.
அர்த்துங்கல் தேவாலயத்தில் மிலனில் செதுக்கப்பட்ட புனித செபஸ்தியாரின் சிலை கி.பி 1647 இல் நிறுவப்பட்டது.
போர்த்துகீசிய சகாப்தத்தில் ஜேசுயிட் பாதிரியார்கள் உள்ளூர் இந்து மற்றும் திராவிட பழக்க வழக்கங்களை நிராகரிக்கவில்லை. கிறிஸ்தவ தேவாலயங்களிலும் வெண்கலக் கொடிக் கம்பங்கள் இருந்தன, அதில் கொடிகள் ஏற்றப்பட்டன. புனித செபாஸ்டியன் தேவாலயங்களில் இன்றும் வருடாந்திர திருவிழாவின் போது தேவாலயத்தின் மீது இரண்டு வெள்ளை பருந்துகள் பறக்கும் தோற்றத்திற்காக பலர் காத்திருக்கிறார்கள். இது கேரள கிறிஸ்தவர்களால் பின்பற்றப்படும் ஒரு இந்து வழக்கம் ஆகும்.
ஐயப்பன் பக்தர்கள்
பல ஐயப்பன் பக்தர்கள் ஒவ்வொரு ஆண்டும் புனித யாத்திரையின் ஒரு பகுதியாக அர்த்துங்கல் பசிலிக்காவிற்கு வருகை தருகின்றனர். அய்யப்பன் புனித செபஸ்தியாருடன் மிகவும் நட்பாக பழகியதே இதற்குக் காரணம். அவர்கள் மிகவும் நெருக்கமாக இருந்ததால் அவர்கள் சகோதரர்களாக கருதப்பட்டனர்.1647 ஆம் ஆண்டு அர்த்துங்கல் தேவாலயத்தில் பளிங்கு கல் செபஸ்தியார் சிலை நிறுவப்பட்டது. எனவே புனித செபஸ்தியாரோடுள்ள சுவாமி ஐயப்பனின் நட்பு அந்த காலத்திலேயே தொடங்கியிருக்கலாம்.
சுவாமி அய்யப்பன் கி.பி 1647 இல் அர்த்துங்கல் தேவாலயத்தில் உள்ள புனித செபஸ்தியார் சிலையை பார்வையிட்டிருக்கலாம். இந்த நிகழ்வு சுவாமி ஐயப்பனும் புனித செபஸ்தியாரும் சகோதரர்கள் என்ற புராணத்தை உருவாக்கியிருக்கலாம். அர்த்துங்கல் லத்தீன் கத்தோலிக்கர்கள் அய்யப்பனின் வலுவான ஆதரவாளர்களாக இருந்தனர்.
அர்த்துங்கல் தேவாலயத்தில் சபரிமலை பக்தர்கள் வழிபாடு செய்கின்றனர். அவர்கள் யாத்ரீகர்களின் கழுத்தில் அணிந்திருக்கும் முத்ரா என்ற புனித சங்கிலி மாலையை அகற்றுகிறார்கள். தேவாலயத்திற்கு அருகில் உள்ள இரண்டு குளங்களில் ஒன்றில் பக்தர்கள் புனித நீராடுகின்றனர்.
மத நல்லிணக்கம்
அய்யப்பனால் நிறுவப்பட்ட மத மற்றும் இன நல்லிணக்கத்தால் அர்த்துங்கல் தேவாலயத்திலும் வாவர் பள்ளியிலும் பக்தர்கள் வழிபட முடிந்தது. மலை அரையர், பணிக்கர், லத்தீன் கத்தோலிக்கர்கள் மற்றும் முஸ்லிம்கள் அனைவரும் ஐயப்பனை ஆதரித்து மரியாதையுடன் நடத்தப்பட்டனர்.
அசல் பந்தளம் தமிழ் வில்லவர் பாண்டிய வம்சம் 1700 களின் பிற்பகுதியில் முடிவுக்கு வந்திருக்கலாம். அதன் பிறகு பந்தளம் பாண்டியன் பிரதேசம் ராஜா என்ற பட்டத்துடன் பாண்டியர்களாக வேடமணிந்த பார்கவ குலத்தைச் சேர்ந்த நம்பூதிரிகளின் குடும்பத்தால் கைப்பற்றப்பட்டது.
பூஞ்சார் பாண்டிய வம்சம்
1700களில் குருவாயூர் அருகே உள்ள வெங்கிடங்குவில் இருந்து தமிழ் பூஞ்சார் பாண்டியன் வம்சத்திற்குப் பதிலாக சார்க்கரா கோவிலகம் என்ற துளு பிராமண போற்றி குடும்பம் வந்தது. பாண்டிமண்டலம் உடைய குலசேகரப் பெருமாள் என்ற திருநாமத்துடன் துளு பிராமண வம்சத்தினர் பூஞ்சாரை ஆண்டனர்.
பிராமண பந்தளம் மற்றும் பூஞ்சார் வம்சங்கள் இரண்டும் தாய்வழி வம்சாவளியைக் கடைப்பிடித்தன.
அசல் பாண்டியர்கள் திராவிட தமிழ் வில்லவர் வம்சத்தைச் சேர்ந்தவர்கள், அவர்கள் வில்லவர், வானவர், மலையர் மற்றும் மீனவர் குலங்களால் ஆதரிக்கப்பட்டனர்.
பாண்டிய வம்சத்திற்குப் பின் வந்த ஆரிய நம்பூதிரி பாண்டியர்கள் அஹிச்சத்திரத்திலிருந்து குடிபெயர்ந்த நேபாள வேர்களைக் கொண்ட துளு பிராமணர்கள் ஆவர்.
பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டிலிருந்து நம்பூதிரி பாண்டியர்கள் காலத்தில் சீரப்பஞ்சிற பணிக்கர்களும் மலை அரையர்களும் சபரிமலை கோயிலில் தங்களின் முதன்மையான இடத்தை இழந்தனர். பக்தர்கள் இனம், மதம், பாலினம் மற்றும் வயது அடிப்படையில் பாகுபாடு காட்டப்பட்டனர்.
அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் மற்றும் சுவாமி ஐயப்பன்
ReplyDeleteவாவர் பள்ளி
அய்யப்பனின் நெருங்கிய நண்பரான வாவர் பாத்தும்மா - செய்தாலி தம்பதியரின் மகன். கேரளாவின் கோட்டயம் மாவட்டத்தில் உள்ள எருமேலி நைனார் ஜும்மா மசூதிக்கு ஐயப்ப பக்தர்கள் வருகை தருவது வழக்கம். இந்த பள்ளிவாசல் வாவரின் மசூதியாக கருதப்படுகிறது. அவர்கள் மசூதியின் தொழுகை மண்டபத்திற்குள் நுழையாமல் மசூதியையும், ஓய்வெடுப்பதற்குரிய இடத்தையும் சுற்றி வருகின்றனர். இங்கு பக்தர்கள் தேங்காய் உடைத்து வழிபாடு செய்யவும், காணிக்கை, பிரசாதம் வழங்கவும் அனுமதிக்கப்படுகின்றனர்.
சபரிமலையில் வாவர்நடை என்று அழைக்கப்படும் மற்றொரு வழிபாட்டுத்தலம் உள்ளது, அங்கு வாவர் சிலை இல்லை, ஆனால் செதுக்கப்பட்ட கருங்கல் பலகை மற்றும் ஒரு பழைய வாள் மட்டுமே உள்ளன. வாவர் ஒரு முஸ்லிமாக இருந்ததால் ஒரு முஸ்லிம் மதகுரு தினசரி தொழுகை நடத்துகிறார். இங்கும் ஐயப்ப பக்தர்கள் பிரார்த்தனை செய்கின்றனர். ஒவ்வொரு ஆண்டும் சந்தனக்கூடம் திருவிழா பேட்டத்துள்ளல் எனப்படும் சடங்கு நடனத்தின் முன்னோடியாக நடத்தப்படுகிறது. எருமேலி நைனார் ஜும்மா மஸ்ஜித் 1970 களில் கோபாலகிருஷ்ணன் என்ற இந்து கட்டிடக் கலைஞரால் மீண்டும் கட்டப்பட்டது.
மணிகண்டன்
மணிகண்டன் மலை அரையர் குலத்தைச் சேர்ந்தவர். கரிமலை அரையன் கந்தன் மற்றும் அவரது மனைவி கருத்தம்மா ஆகியோரின் மகன் மணிகண்டன் என்று மலை அரையர்கள் கூறுகின்றனர். மணிகண்டன் பாண்டிய மன்னன் 1610 களில் கொள்ளையர்களிடமிருந்து வந்தபோது அவரைப் பாதுகாத்தார். மணிகண்டன் பாண்டிய இளவரசி மாயாவதியை உதயணனிடம் இருந்து மீட்டார். மலை அரையர்கள் மணிகண்டனுக்கு சன்னதி அமைத்து வழிபட்டனர். பிற்காலத்தில் அய்யப்பன் மணிகண்டனின் அவதாரமாகக் கருதப்பட்டு, மலை அரையர்களால் வழிபடப்பட்டார்.
கி.பி 1623 வாக்கில் பல்வேறு இனத்தவர்களின் உதவியோடு உதயணனை மணிகண்டன் தோற்கடித்தார். மணிகண்டன் தலைமையிலான படைகள் பாண்டிப்படை, ஆலங்காட்டுப்படை, அம்பலபுழப்படை, சீரப்பஞ்சிறப்படை, மல்லன், வில்லன், வலியக்கடுத்தா, கொச்சுகடிதா, வாவர், நஸ்ரானிகள், அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் என்ற ஜாகோமோ ஃபெனிசியோ என்ற ஒரு இத்தாலிய ஜெசுயிட் பாதிரியார் போன்றவர்கள்.
வலிய கடுத்த ஸ்வாமி
அய்யப்பனின் உதவியாளரான வலிய கடுத்த ஸ்வாமிக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஒரு சிறிய சன்னதி புனித படிகளின் இடது பக்கத்திற்கு அருகில் அமைந்துள்ளது. வலிய கடுத்தா ஒரு மலை அரையர் பழங்குடித் தலைவர் ஆவார், அவர் நாயக்கர் இராணுவத்திற்கு எதிராக மலை அரையர் படைகளை வழிநடத்தினார்.
மலை அரையர்
மலை அரையர், சேர வம்சத்தை ஆதரித்த மூன்று பெரிய வில்லவர் பழங்குடியினரில் ஒன்றான மலையர் குலத்துடன் தொடர்புடையவராக இருக்கலாம். ஐயப்பனின் முக்கிய ஆதரவாளர்களாக இருந்த மலை அரையர் 1904 ஆம் ஆண்டு வரை ஐயப்பன் கோவிலின் பூசாரிகளாகவும் உரிமையாளராகவும் இருந்தனர். இருபதாம் நூற்றாண்டு வரை ஒத்திசைவான நம்பிக்கை மற்றும் மத சகிப்புத்தன்மை நிலைத்திருப்பதற்கு இதுவும் ஒரு காரணம்.
1800களில் பந்தளம் நம்பூதிரி பாண்டிய மன்னர்களால் மலை அரையர்கள் தங்கள் நிலங்களில் இருந்து வெளியேற்றப்பட்டனர். சபரிமலை மற்றும் சபரிமலையைச் சுற்றியுள்ள பதினேழு மலைகளிலிருந்து மலை அரையர்கள் வெளியேற்றப்பட்டனர்.
மலை அரையர்கள் கூலியின்றி ஏலக்காயை மலைகளில் இருந்து சமவெளிக்கு கொண்டு செல்லும் நிலைக்கு தள்ளப்பட்டனர். கி.பி 1856 இல் மலை அரையர்கள் நாயர் அரசாங்க அதிகாரிகளுக்கு எதிராக கிளர்ச்சி செய்து தாக்கினர்.
மலை அரையர்களின் கிறிஸ்துவ மதமாற்றம்
மலை அரையர்களை துன்புறுத்தியது பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் அவர்கள் கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாற வழிவகுத்தது. மலை அரையர்களில் பாதி பேர் கிறிஸ்துவ மதத்திற்கு மாறினார்கள். ஸிஎம்எஸ் மிஷனரி தந்தை ஹென்றி பேக்கர் 1840 முதல் 1862 வரை அவர்களிடையே பணியாற்றினார். தந்தை.ஹென்றி பேக்கர், ஹில் அரியன்ஸ் ஆஃப் திருவாங்கூர் என்ற புத்தகத்தை எழுதினார்.1879 இல் மலை அரையர்களில் சுமார் 2000 கிறிஸ்தவர்கள் இருந்தனர்.
திராவிடப் பாணி வழிபாடு
சபரிமலை ஐயப்பன் கோவிலில் கி.பி.1904 வரை திராவிட வழிபாட்டு முறைகளை மலை அரையர் பூசாரிகள் நடத்தி வந்தனர். அவர்களின் முக்கிய வழிபாடு தேன் மற்றும் நெய் கொண்டு அபிஷேகம். சமீப காலம் வரை மலை அரையர்களின் "தேனாபிஷேகம்" வழிபாடு அனுமதிக்கப்பட்டது. சில தசாப்தங்களுக்கு முன், தந்திரிகள் இந்த வழிபாட்டை நிறுத்தினர்.
அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் மற்றும் சுவாமி ஐயப்பன்
ReplyDeleteதாழமண் மடம் தந்திரி குடும்பம்
1904 ஆம் ஆண்டு திருவிதாங்கூர் மன்னர் ஆந்திராவிலிருந்து வந்த தெலுங்கு பிராமணர்களின் ஒரு குடும்பத்தை அர்ச்சகர்களாக நியமித்தார், அவர்கள் செங்கன்னூரில் குடியேறினர். தாழமண் மடம் தந்திரி குடும்பம் என்று அழைக்கப்படும் இந்த குடும்பம் கி.பி 1904 முதல் சபரிமலையில் அர்ச்சகராக இருக்க பரம்பரை உரிமை பெற்றுள்ளது.
சுதந்திரத்திற்குப் பிறகும் சபரிமலையில் தந்திரிகளாக வேறு எந்த அர்ச்சகர் குடும்பமும் அனுமதிக்கப்படவில்லை.
பிராமண மேலாதிக்கம்
இந்தக் காலகட்டத்திற்குப் பிறகு மலை அரையர்கள் ஓரங்கட்டப்பட்டனர். சீரப்பஞ்சிற பணிக்கர்கள் புறக்கணிக்கப்பட்டனர். சபரிமலை கோயில் முற்றிலும் நம்பூதிரி பாண்டியர்கள் மற்றும் தெலுங்கு பிராமணர்களாகிய தாழமண் மடம் தந்திரி குடும்பத்தின் கீழ் வந்தது. சபரிமலை கோவிலின் தந்திரி பதவி கி.மு 100ல் பரசுராம மகரிஷியில் இருந்து தங்களுக்கு கிடைத்ததாக தாழமண் மடம் தந்திரிகள் இப்போது கூறுகிறார்கள்.
அதாவது ஐயப்பன் பிறப்பதற்கு 1700 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே தாழமண் தந்திரிகள் சபரிமலை கோவிலின் பூசாரிகளாக இருந்தனர் என்பதாகும்.
பாண்டிய வம்சத்தின் திராவிட வேர்கள்
அசல் பாண்டியர்கள் திராவிட தமிழ் வில்லவர் ஆட்சியாளர்கள். வில்லவர் மன்னர்களை வில்லவர், மலையர், வானவர் மற்றும் மீனவர் குலங்கள் ஆதரித்தன. பணிக்கர்களும் ஏனாதி தளபதிகளும் பாண்டியப் படைகளை வழிநடத்தினர்.
பாண்டியர்கள் வேடம் போடும் பார்கவகுலத்தைச் சேர்ந்த நம்பூதிரி பாண்டிய வம்சத்தினர் திராவிட வில்லவர்களோ தமிழர்களோ அல்ல. நம்பூதிரி பாண்டியர்கள் இன ரீதியாக பந்தளம் பாண்டிய வம்சத்துடன் தொடர்புடையவர்கள் அல்ல.
துளு-நேபாளிய படையெடுப்பாளர்கள்
தமிழ் வில்லவர்கள் வரலாற்றுக்கு முந்தைய காலத்திலிருந்து கேரளா மற்றும் தமிழகத்தை ஆண்ட சேர, சோழ, பாண்டிய வம்சங்களை நிறுவினர். தமிழ் அரசுகளின் எதிரிகளாக இருந்த துளு மன்னர்கள் அரேபியர்கள் மற்றும் துருக்கியர்களுடன் கூட்டு வைத்தனர்.12 ஆம் நூற்றாண்டில் பெரும் கடல் சக்தியாக இருந்த அரேபியர்கள் மலபாரில் ஒரு பெரிய குடியேற்றத்தை நிறுவ விரும்பினர்.
துளு மன்னர்கள் அஹிச்சத்திரத்தில் இருந்து வேர்களைக் கொண்ட நேபாள நாயர்களின் இராணுவத்தால் பாதுகாக்கப்பட்டனர். நம்பூதிரிகளும் அஹிச்சத்திரத்தில் வேர்களைக் கொண்ட துளு பிராமணர் ஆவர், அவர்கள் கிபி 345 இல் கடம்ப மன்னர் மயூர வர்மாவின் ஆட்சியின் போது கர்நாடகாவிற்கு குடிபெயர்ந்தனர்.
கி.பி 1120 இல் பாணப்பெருமாள் (பானுவிக்ரம குலசேகரப்பெருமாள்) என்ற துளு படையெடுப்பாளர் அரேபிய ஆதரவுடன் கேரளாவைத் தாக்கினார். பாணப்பெருமாள் 350000 எண்ணிக்கையிலான நாயர் படையுடன் கேரளா மீது படையெடுத்து மலபாரை (காசர்கோடு, கண்ணூர், கோழிக்கோடு மற்றும் மலப்புறம் மாவட்டங்கள்) ஆக்கிரமித்தார், அங்கு அரேபியர்கள் குடியேறினர்.
கி.பி 1120 துளு படையெடுப்பிற்குப் பிறகு, நேபாள வம்சாவளியைக் கொண்ட நாயர்களும் நம்பூதிரிகளும் வடக்கு கேரளாவில் தோன்றினர். பல நாயர்கள் வெள்ளை நிறத்தைக் கொண்டிருந்தனர், ஆனால் அவர்கள் நேபாள வம்சாவளியைச் சேர்ந்தவர்கள் என்பதால் மஞ்சள் நிறத்தின் சாயையும் மற்றும் சற்று மங்கோலிய முக அம்சங்களுடனும் இருந்தனர். நாயர்களும் நம்பூதிரிகளும் தங்களைச் சவர்ணர் என்று அழைத்தனர். நாயர்களும் நம்பூதிரிகளும் சேர மற்றும் பாண்டிய அரசுகளின் எதிரிகளாக இருந்த துளு-நேபாள மக்கள்.
கி.பி 1310 இல் டெல்லி சுல்தானகத்திலிருந்து படையெடுப்பாளராக இருந்த மாலிக் காபூருடனான போரில் பாண்டிய வம்சத்தின் தோல்விக்குப் பிறகு அனைத்து தமிழ் அரசுகளும் முடிவுக்கு வந்தன. வில்லவர்கள் டெல்லி ராணுவத்தால் மொத்தமாக படுகொலை செய்யப்பட்டனர். மலபாரின் துளு படையெடுப்பாளர்கள் அதாவது சாமந்தர், நாயர் மற்றும் நம்பூதிரிகளுக்கு டெல்லி சுல்தானியம் மற்றும் மாலிக் காஃபூர் ஆகியோர் கேரளாவின் ஆதிக்கத்தை அளித்தனர்.
1335 ஆம் ஆண்டு கேரளா முழுவதும் துளு சாமந்தர்கள் மற்றும் நம்பூதிரிகளால் துளு-நேபாள தாய்வழி அரசுகள் நிறுவப்பட்டன. துளு-நேபாளத் தாய்வழி சவர்ண வம்சங்கள் அரேபியர்கள் மற்றும் துருக்கியர்களால் ஆதரிக்கப்பட்டன.
பிற்கால சேர வம்ச காலத்தில் (கி.பி. 800 முதல் கி.பி. 1120 வரை) பிராமணர்கள் பட்டர், பட்டாரர், பட்டாரகர், பட்டாரியர், பழாரர், சாத்திரர், நம்பி, உவச்சர் போன்ற பெயர்களால் அறியப்பட்டனர். கி.பி.1335க்கு முந்தைய தமிழ்ப் பதிவுகள் எதிலும் நம்பூதிரிகள் குறிப்பிடப்படவில்லை.
1310 இல் மாலிக் காஃபூரின் தாக்குதலுக்குப் பிறகு முந்தைய தமிழ் பிராமணர்கள் அனைவரும் மர்மமான முறையில் காணாமல் போனார்கள்.
பரசுராமர் கேரளாவின் மீது தங்களுக்கு அதிகாரம் அளித்ததாக நம்பூதிரிகள் கூறுகின்றனர். உண்மையில் 1310 ஆம் ஆண்டு துளுவ பிராமண நம்பூதிரிகளுக்கும் துளு சாமந்தர்களுக்கும் மாலிக் காஃபூரால்தான் கேரளாவின் மேலாதிக்கம் வழங்கப்பட்டது.
அர்த்துங்கல் வெளுத்தச்சன் மற்றும் சுவாமி ஐயப்பன்
ReplyDeleteவில்லவர்களின் வீழ்ச்சி
இது கேரளாவில் திராவிட தமிழ் வில்லவர் வம்சங்களான சேர மற்றும் பாண்டிய வம்சங்களை அடக்கப்படுவதற்கு வழிவகுத்தது. பெரும்பாலான திராவிட மலையாளிகள் ஆரிய-நாக படையெடுப்பாளர்களால் அவர்ணர் என்று முத்திரை குத்தப்பட்டனர். நம்பூதிரிகள் துளு-நேபாள பிராமணர்கள், அவர்கள் பாண்டிய வம்சத்தின் பரம எதிரிகளாக இருந்தனர்.
நம்பூதிரி பாண்டிய வம்சம்
தற்போதைய பந்தளம் நம்பூதிரி பாண்டியன் வம்சம் ஆரிய பிராமண பார்கவ குலத்தைச் சேர்ந்தது, அவர்கள் உபநயனத்தை நடத்துபவர்கள், சைவ உணவு உண்பவர்கள், தமிழ் ஒருபோதும் பேசாதவர்கள்.
சபரிமலை கோயிலும் பந்தளம் பாண்டிய ராஜ்ஜியமும் திராவிட வில்லவர் மக்களுக்கு சொந்தமானது ஆனால் அவர்களின் பாரம்பரியம் இப்போது புறக்கணிக்கப்பட்டுள்ளது.
தீ விபத்து
1950ல் சபரிமலை கோவிலில் ஒரு பெரிய தீ விபத்து ஏற்பட்டது. அய்யப்பன் சிலை தீயில் எரிந்து சேதமானது.
புதிய அய்யப்பன் சிலை
1936-ல் சென்னை மாகாண முதல்வராக இருந்த சர் பொன்னம்பல தியாக ராஜன் என்கிற பி.டி.ராஜன், பழமையான ஐயப்பன் சிலைக்குப் பதிலாக, தற்போதைய பஞ்சலோக ஐயப்பன் சிலையை சபரிமலை கோயிலுக்கு பரிசாக அளித்தார். ஆனால், சபரிமலை கோவிலுக்கு திராவிடத் தொடர்பை யாரும் விரும்பாததால், இது மிகவும் ரகசியமாக வைக்கப்பட்டுள்ளது
ஐயப்பன் புராணத்தின் காலம்
சுவாமி ஐயப்பன் புராணத்தின் காலம் 1623 இல் திருமலை நாயக்கரின் படையெடுப்பில் தொடங்கி கி.பி 1647 இல் புனித செபஸ்தியாரின் பளிங்கு சிலை நிறுவப்பட்டதில் முடிவடைகிறது.